Viđ árţúsundamót er viđ hćfi ađ vöngum sé velt og ýmis málefni tekin til endurskođunar. Löng hefđ er fyrir slíkri endurskođun á mikilvćgum tímamótum og sýnist sitt hverjum um slíkt. Ekki ćtla ég ađ falla í ţá gryfju ađ eyđa púđri eđa tíma í slíkt hjóm, en vil ţó benda á ađ gagnrýnin hugsun er nauđsynleg samfélagi okkar og allri menningu. Sá sem ekki er reiđubúinn ađ rýna til fulls í kjarna tilvistar sinnar er hálfur mađur og enganveginn frambćrilegur í samfélaginu. Samfélagi sem ć meir einkennist af skyndimenningu og grćđgi ţegnanna sem ţađ byggja og líđa um sem svefngenglar dreymandi hinn ameríska draum um gull og skóga grćna. Slíkt hórarí er ekki samfélagi voru bjóđandi og mun ég ekki leggjast í slíkar ţreifingar. Ţó vil ég minnast á ţá uggvćnlegur ţróun sem hér virđist landlćg orđin ađ gleypa viđ hverju ţví sem okkur er rétt af auđvaldinu í vestri og ţví eiturbrasi sem ţađan kemur og leggst á líkama og sál hinnar íslensku ţjóđar. Kjúklingabitar og franskar eiga ađ leysa öll heimsins vandamál, popp og kók er lífiđ sjálft. En hvar er krafturinn? Sálin? Hvar er draumurinn?!!?Góđar stundir.