Vođaleg móđursýki er ţetta hjá ţessari kirkju.

Hafa ţeir í alvöru áhyggjur af ađ ţeir falli í gleymskunnar dá og ćska landsins steypi sér í sjálfskipađa glötun – fái ţeir ekki ađ trođa hvítţvegnum tám sínum inn fyrir siđspillandi dyrastafi skólanna?

Ég veit ekki betur en ţjóđkirkjan sé međ ráđandi hlut í skírnarbransanum, bullandi fína markađsstöđu í fermingargeiranum og á gersamlega glimrandi róli á jarđarfararsenunni.

Já, kirkjunnar menn kunna sín markađsfrćđi.

Ţeir eru međ lógóiđ sitt vel sýnilegt, á reisulegum flenniturnum hvert sem mađur snýr sér í borg eđa bćjum. Helstu metsölubćkur ţeirra eru fáanlegar í bókabúđum, allan ársins hring. Talsmađur ţeirra fćr massíft plögg um hver jól og hverja páska í öllum fjölmiđlum; prenti, útvarpi og ljósvakamiđlum. Helstu hátíđir ţeirra fá góđa kynningu í hverju einasta dagatali og hver samkunda er kynnt öllum nćrliggjandi byggđum međ tilheyrandi bjölluglamri.

Og fólk er enn tilbúiđ ađ mćta, ţrátt fyrir ađ dagskráin hafi ađ mestu veriđ óbreytt svo áratugum skiptir. Sálmarnir eru sungnir, ţrátt fyrir ađ vera komnir rćkilega til ára sinna og innihaldiđ í besta falli gamaldags og framandi yngstu kynslóđum. Fólk er tilbúiđ ađ koma, hlusta og međtaka bođskapinn – ţrátt fyrir ađ vissulega megi finna allt heila klabbiđ á netinu.

Er ţetta ekki bara nóg?

Kćra kirkja, í Guđs bćnum slappađu af í plögginu.