Skelfing er ég orđinn leiđur á ţessum fámennum.
Sem öllu ráđa og öllu stýra – allt vilja eiga og allt ţykjast mega.
Ţiđ vitiđ, ţessum gírugu og gráđugu apaköttum sem átti ađ senda út í hafsauga í hruninu hérna um áriđ.
En fóru hvorki rass né baun í bala.
Skiptu kannski um jakkaföt, símanúmer – og kannski talsmann.
En fóru svo strax á fullt í ađ moka öllu sem moka mátti úr rústunum, undir sitt fitusprengda rassgat.
Er ţađ virkilega til of mikils mćlst ađ ţeir haldi sig og sínu útsendihyski fjarri ţessu blessađa skeri rétt á međan viđ ţrífum klósettiđ eftir ţá?
Eru ţeir í alvörunni ekki ađ skilja ađ ţađ er búiđ ađ reka ţá úr hljómsvetinni?