Hvernig getum við Íslendingar fengið af okkur að fagna úrslitum Eurovision þegar ástkærir frændur okkar Svíar lenda í 21. sæti – og Finnar á botninum, í 25. sæti?
Hvar er samstaðan, norræna vinarþelið?
Erum við í raun og veru svona harðbrjósta, skammsýn og sjálfselsk?
Svei ykkur.