Hvernig getum við Íslendingar fengið af okkur að fagna úrslitum Eurovision þegar ástkærir frændur okkar Svíar lenda í 21. sæti – og Finnar á botninum, í 25. sæti?

Hvar er samstaðan, norræna vinarþelið?

Erum við í raun og veru svona harðbrjósta, skammsýn og sjálfselsk?

Svei ykkur.