Nú eru það athyglissjúkir sjálfsdýrkendur annars vegar og læðupokalegir valdasjúklingar hins vegar, sem leiðast út í pólitík. Í stöku tilvikum veruleikafirrtir hugsjónamenn. Það er ekkert leyndarmál. Hefur aldrei verið.

Samt kemur það alltaf jafn skemmtilega á óvart þegar þessir ósjálfbjarga skjólstæðingar okkar minna á þessa staðreynd í leik og starfi.