Ísland er tvíræðisríki. Hefur verið það skelfilega lengi.
Við höfum verið illa launaðir aukaleikarar í amerískri böddí-mynd allt frá því Davíð og Jón Baldvin reykspóluðu út í Viðey.
Stöku sinnum hefur verið hresst upp á tvíeykið, rétt eins og þegar draumaverksmiðjan í Holskógum ákveður að skipta út t.d. blökkumanni fyrir Gyðing ellegar konu – til að geðjast rýnihópum. Og til að láta líta út fyrir að eitthvað sé í raun og veru að gerast fyrir augum heilafrysts lýðsins.
Og rétt eins og tvíeykin á tjaldinu hvíta þá láta tvíræðismennirnir á landinu bláa engan segja sér fyrir verkum og svífast einskis við að fá sínu framgengt.
Þessu þarf að breyta. Nánar tiltekið; þessu þurfum við að breyta. Altsvo við hin. Ótvírætt lýðveldi, takk.
Enda löngu ljóst að draumaverksmiðjan íslenska framleiðir einvörðungu martraðir þessa dagana.