Nújá. Það er nefnilega og einmitt það.

Á nú að varpa af sér blóðþvegnum trilljónkróna trimmgallanum og smella sér aftur í púkalega gamla sauðlitaða upphlutinn? Glitnir ekki lengur nógu hipp og kúl? Skráningin í maraþonið að slappast? Séríslensku stafirnir ekki lengur vandamál á markaði? Vantar eitthvað gamalt og gott til að hressa upp á ímyndina? Eitthvað með smá innistæðu?

Sætt. Dísætt jafnvel.

En vitið til. Ef þið vogið ykkur. Ef þið dirfist að leggja nafn lands og þjóðar við frekari hégóma, þið óforskömmuðu angurgapar og síngjörnu landeyður, skal ég í eigin dýrðlegu persónu mæta til ykkar klyfjaður tólguðum léttydduðum staurum. Þá skal ég þræða af alúð sem og natni upp um bakraufina á ykkur, fram hjá helstu líffærum og áfram út um vövabólgnar armaniskrýddar axlirnar. Þá hægri eða vinstri eftir atvikum.

Ykkur skal ég svo flagga út um glugga og þruma yfir ykkur Íslandi farsælda af öllum tiltækum sálarkröftum þar til niður af ykkur lekur síðasti lífsvökvinn.

Spyrjum þá hvort Íslandsbanki hafi akkúrat og einmitt verið réttnefnið sem leitað var að.