við sitjum í súpu
sokkin upp að eyrum
fljótandi sveppir og sellerí
svífa hjá

skeiðin er hvergi sjáanleg

brúnleit eðjan fyllir vit okkar
vér kúgumst
gljúp skálin rennur undan fótum
á botninum gulrætur

skeiðin er hvergi sjáanleg

við buslum í kekkjóttri angist
náum taki á blaðlauk
sökkvum dýpra
dýpra

skálin lyftist
loðinn þumall sest á brúnina
sveppirnir ærast
ærast

skeiðin er hvergi sjáanleg

við steypumst niður
skellum á vatnsflötin
sífrandi gulrót hringsnýst fyrir augum okkar

við höldumst í hendur meðan afl skálarinnar rífur okkur niður

við vorum föst
í vondri súpu
og skeiðin var hvergi sjáanleg