Lesbók04.11.01 — Spesi

Lengi hef ég þolinmóð setið og fylgst með umræðu svokallaðrar "tónlistarelítu" okkar Íslendinga um hina og þessa söngvara þjóðarinnar. Oft hefur mér þótt nóg um skrumið og snobbið sem þessari umræðu fylgir, en nú er svo komið að ég get ekki lengur á mér setið. Af þessum sökum verð ég að deila með lesendum lítilli sögu sem gerði mér ljóst hversu afvegaleiddir við Íslendingar erum þegar rætt er um okkar helstu stjörnur.

Fyrir nokkrum mánuðum síðan keypti ég mér nýtt sængurver, sem í sjálfu sér er ekki í frásögur færandi, en þessu veri fylgdi óvæntur glaðningur! Þegar ég opnaði umbúðirnar og kannaði innihaldið kom nefnilega í ljós að starfsmaður pökkunardeildar framleiðslufyrirtækisins hafði gert sér lítið fyrir og bætt litlum bréfmiða við sængurverið. Á þessum miða stóð: "Með kveðju, Geir Ólafs." Í fyrstu fylltist ég hryllingi yfir því að ókunnugur maður hefði ráðist á þennan hátt inn á mitt allraheilagasta, en eftir nokkra daga fór ég að velta fyrir mér hver þessi maður væri. Hver var þessi Geir Ólafs, sem ákvað að senda mér þessi persónulegu skilaboð? Nokkrir dagar liðu og fyrr en varði gerðist kraftaverkið! Þar sem ég sat í sakleysi mínu einn morguninn og las Morgunblaðið tók ég eftir auglýsingu fyrir tónleika sama kvöld á Kaffi Reykjavík. Þar áttu að leika fyrir dansi Geir nokkur Ólafsson og "Furstarnir". Í fyrstu var ég ekki viss um hvort um sama mann var að ræða og hafði sent mér þessi fallegu skilaboð í gegnum sængurverið mitt og því afréð ég að mæta á staðinn til að komast að hinu sanna í þessu máli.

Til að gera langa sögu stutta, komst ég að því þetta kvöld hvers lags tónlistarsnillinga við Íslendingar eigum! Geir Ólafsson er einn besti tenór okkar og má furðu sæta að enginn hafi enn vakið máls á því á opinberum vettvangi. Túlkun hans á hinu sígilda lagi "My Way" gerir Frank Sinatra skömm til og lætur hann hljóma eins og gamlan, ósmurðan hefilbekk. Þessi "séntilmaður" kemur ávallt fram í sínu fínasta pússi og allt hans látbragð gefur til kynna þá einstöku hæfileika sem hann hefur að geyma. Því Geir er ekki aðeins söngvari af Guðs náð. Nei, hann er líka dansari, og sá kann að dansa! Þegar ég horfði á hann var mér helst hugsað til Gene Kelly í kvikmyndinni "Singing in the Rain", en þó kemst Gene kallinn ekki í hálfkvisti við hann Geir minn. Sá kann hreyfingarnar! Með einvalalið tónlistarmanna sér til stuðnings vakti hann kenndir sem undirrituð hefur ekki fundið fyrir í háa herrans tíð, hnjáliðir kiknuðu og vangar tóku áður óþekktan lit.

Við Íslendingar erum stolt af henni Björk okkar og honum Kristjáni Jóhannssyni, hetjum íslenskrar tónlistar á erlendri grund. En erum við ekki að gleyma einhverjum? Hvað með hann "Ice blue" okkar? Að mínu mati er þetta besti tenór sem Ísland hefur alið og það væri hneisa ef við lítum fram hjá því. Því legg ég til að menntamálaráðherra og utanríkisráðherra taki höndum saman og geri sitt besta til að hann Geir okkar Ólafsson komist á spjöld mannkynssögunnar sem sá listamaður sem hann þegar er orðinn!

 
Númi Fannsker — Forystugrein
 
Númi Fannsker — Forystugrein
 
Enter — Sálmur
 
Enter — Sálmur
 
Enter — Sálmur
 
Spesi — Forystugrein
 
Spesi — Sálmur
 
Númi Fannsker — Sálmur
 
Enter — Sálmur
 
Fannar Númason Fannsker — Forystugrein
 
        1, 2, 3 ... 176, 177, 178 ... 180, 181, 182