Ég var ađ gramsa í gömlu dóti og rakst ţá á nokkur kvćđi sem ég orti um vin minn Volvó:

Vakur ertu Volvó sanserađur,
vekur jafnan yl og unađskenndir.
Mótór ţinn og messinggripir renndir,
mikill er ţinn ţokki' og gangur hrađur.
-- -- -- --
Volvó, ţú ert vinur minn og bróđir.
Vöknar mér um augu í návist ţinni.
Stöđugt er ţitt stýri og hemlar góđir,
stórkostleg öll virkni í bifreiđinni.
-- -- -- --
Ertu veikur Volvó minn á geđi?
Vélin hikstar, stimplar haltir ganga.
Ţú ert sjálfsagt ţreyttur mjög á stređi,
ţví sem gegnir röskur daga langa.

Ţađ er ekkert grín ađ vera ekiđ,
út og suđur brekkur, slóđa og vegi.
Rammt er afl ţitt, eftir ţví er tekiđ.
Reiđubúinn jafnt á nótt sem degi