Þessi margumtalaða Hamborg getur nú vart talist merkileg. Grá og guggin, full af blindfullum Íslenskum sjómönnum. Ég hafði stutta viðkomu á hóteli íslenska landsliðsins. Þar virðist annar hver maður vera meira og minna fótbrotinn, en engu að síður ákveðinn að spila. Það er barátta í þessum strákum, guð blessi þá. Ég ætla nú samt að hafa með mér takkaskóna á morgun. Aldrei að vita.