Vođalega er ţetta leiđinlegt međ elsku vin minn, hann Myglar, ţessi lykt sem tilkynnir alltaf komu hans nokkrum andartökum áđur en ađ hann birtist sjálfur. Ţrífur mađurinn sig virkilega aldrei? Og fatalarfarnir sem hanga kleprađir utaná honum, mylur hann ekki einu sinni úr ţeim mestu kögglana? Ég bara spyr. Kenndu foreldrar hans honum ekki á tannbursta, handsápu og ţvottapoka? Er ţetta jólabađ sem hann gjammar alltaf um raunverulega eina skiptiđ á árinu sem hann skolar af sér drulluskánina? Ég hef reynt ađ gefa honum rakspíra á hverjum einasta afmćlisdegi og handklćđi og freyđibađ öll jól en hann virđist nota ţćr gjafir í annađ. Ţađ fer ađ verđa spurning hvort viđ hinir á ritsjórninni verđum ekki bara ađ spúla hann međ valdi. Jú, ţađ er sennilega eina ráđiđ...ég fer og rćđi ţetta viđ hina.