Ég finn hvernig óbeitin hríslast um líkamann, spennir hvern vöđva, hverja taug. Hárin rísa á hnakkanum og nasavćngirnir ţenjast - sjáöldur víkka og eyru sperrast. Tennurnar herpast saman og tungan ţornar. Hálsinn verđur ţvalur og svitaperlur spretta fram á enniđ. Kláđinn lćđist upp bakiđ og varirnar skorpna. Ég grúfi mig fram á skrifborđiđ, en veit ađ úti bíđur óvinurinn. Vessar djöfulsins - slabbiđ. Ég hata ţađ.