Hljómgormar eru nýleg munaðarvara sem koma til af mikilli þörf á að geta geymt tónverk á tölvutæku formi og virðast ætla að sigra í markaðsstríði við annars vegar stafræna diska, en þeir þykja klístrast og hins vegar svokallaðar vínilkúlur sem eru smágerðar perlur sem raðast saman eftir ákveðnum formerkjum og hafa skoðun á tónlistinni sem þær geyma þær þykja full byltingarkenndar.

Hljómgormarnir verka skemmtilega(:) Þar til gerður gormur er tekinn og honum velt upp úr sýrópi. Því næst er lagið sem á að festa á grominn sungið/trallað í gegnum sérstaka himnu sem á eru festar örsmáar agnir. Agnirnar sjúga í sig tóna, losa sig af himnunni og svífa í átt að gorminum. Þar festast þær í gómsætu sýrópinu sem þær eru sólgnar í.
Því næst er gorminum stungið í kalt formalín og hann látinn skipta litum. Þá fyrst má renna honum í gegn um sérstakt apparat sem nemur upplýsingar frá ögnunum og breytir þeim í hljóðbylgjur. Apparatið er mjög hentugt þar sem það gengur fyrir sýrópi. Því eru hljómgormarnir og notkun þeirra náttúruvæn að umtalsverðu leyti.
Stærsti gallinn við notkun hljómgorma er aftur sá að lítið sem ekkert heyrist af tónlist fyrir smjatti agnanna og appíratsins, það stendur þó vonandi til bóta.