Mér fannst þetta bara fyndið. Alls ekki slæmt. Varð bara hreinlega dálítið kátur.
Noh. Ný síða. Hvernig þá með smá djassskotið metal?
http://www.youtube.com/watch?v=ROvvLeiQFNo
Þetta er bara skruggu fínn metall. Minnir mig ögn á hina gömlu íslensku sveit "Langi Seli og skuggarnir" Maður verður bara kátur við hlustunina.
Drulludeli og plebbarnir ná ekki þessu! Þetta er miklu meira fínerí!
Ég fór bara í hardcore fíling. Langaði að brjóta flösku á hausnum á einhverjum. Kannski ekki eitthvað sem ég myndi velja að hlusta á en án efa með skemmtilegasta metal sem ég hef heyrt.. (enda ekki svo þungt).
Já ég fæ svona þáþrá í að verða 16 ára aftur og sjá Fróða Finnson heitinn spila á porthátíð með sororicide, ég veit ekki útaf hverju þetta kom fyrst upp í hugann en kannski var það spilagleðin og djassfílingurinn sem minnti helst á hann (hann var svo unaðslega músíkalskur)
Ég hata jass, en þetta er bara alveg þolanlegt, svona með því skásta í ætt við það. Mér finnst samt vanta einhverja fyllingu í þetta.
Má ekki bara koma með næsta lag strax eða neyðumst við til þess að eyða heilli blaðsíðu í það að drulla yfir þetta lag?
Þegiðu druslan þín. Það er allt í lagi að bera skoðanir sínar en í enn betra lagi að bera virðingar fyrir smekk annara. Mér er alveg sama hvað þér finnst.
Hættu svo að rembast við að vera svona menningalegur í sambandi við tónlist. Þú drullar bara á þig með því.
Ókei, en mér finnst ég samt hafa heyrt þetta milljón sinnum áður.
En að nýja laginu: Nú er búið að koma með þær tvær tónlistastefnur sem ég fyrirlít hvað mest, píkupopp og metal. Ég fíla ekki metal nema það sé Blackened með Metallica eða Opeth en það er þó yfirleitt hægt að hafa gaman að djass. Fyrir utan lúkkið á hljómsveitarmeðlimunum og sönginn fannst mér þetta til að byrja með minna meira á post-punk síðan fór metallinn að sýna sig meira og meira og þá fannst mér það farið að verða hálfleiðinlegt en undir lokin fannst mér þó eins og eitthvað væri að fara að gerast og ég var að byrja að slamma en þá var lagið bara allt í einu búið. Í heildina ágætis fílingur samt.
Já ég fæ svona þáþrá í að verða 16 ára aftur og sjá Fróða Finnson heitinn spila á porthátíð með sororicide, ég veit ekki útaf hverju þetta kom fyrst upp í hugann en kannski var það spilagleðin og djassfílingurinn sem minnti helst á hann (hann var svo unaðslega músíkalskur)
Já Fróði var alger snillingur. Ég spilaði 3 hljómsveitaræfingar með honum en hann vildi meira hardcore. Blessuð sé minning hans!
Djass og metall fer furðuvel saman. Þetta er góð sveifla með fínu riffi og miklum krafti, og mér þótti afskaplega freistandi að slamma yfir þessu. Ákvað þó að láta það vera, þar sem ég er í vinnunni.
Tónlistin erflott en söngvarinn ekkert sérstakur... alltof venjulegur.
Er heil blaðsíða á milli laga ekki of mikið? Eigum við ekki bara að segja eins og fimm innlegg eftir hvert lag og málið er dautt?
Ég held að það sé rétt.
Þetta er allt í lagi. Þetta er svona rokkabillý metall. Mér datt í hug Continentalinn með Langa-Sela og Radar Love með Golden Earring. Ekkert samt verið að finna upp hjólið. En sem bakgrunnur við hið daglega japl þá er þetta fínt.
Einkunn: 3 stjörnur (af 5 mögulegum)
Jæja, fyrst menn virðast vera búnir að tjá sig um jazzmetalinn þá kem ég hér með nýtt.
Hvað segja menn um þetta?
Ég heillaðist nú ekki uppúr sokkunum við fyrstu hlustun. En þetta er alls ekki slæmt. Örugglega gott til að slaka á við.
Ætli það séu ekki sirka 2 tímar síðan ég byrjaði að hlusta á lagið... og svo vaknaði ég bara allt í einu núna...
Hvernig mér líður? Hmmm. Engan veginn. Þetta gerði ekkert fyrir mig, en gerði mér heldur ekkert.
Þetta lag finnst mér afskaplega gott þó flutningurinn sé kannski ekki alveg upp á 100. Kynnið ykkur þennan mann, hann er alveg ágætur. Skoðið sérstaklega lagið Forbidden colours með honum.