Mér þykir tímabært að stofna þráð þar sem fylgst er með þróun og straumum í þarfgreiningafræðunum. Almenningur er almennt séð illa að sér í því hvað í þeim felst, og því er full þörf á að halda merkjum þarfagreiningarinnar hátt á lofti, og minna á mikilvægi hennar.

Fyrsta innlegg mitt í umræðuna er þessi frétt úr falsmiðlinum emmbéell:

Persónuvernd leggst gegn ákvæði í frumvarpi til lyfjalaga um að stjórnvöld geti varðveitt upplýsingar um lyfjaneyslu landsmanna í 30 ár. Segir stofnunin, að ekki liggur fyrir þarfagreining er sýni fram á hve lengi nauðsynlegt sé að varðveita upplýsingarnar.

Samkvæmt núgildandi lögum má geyma umræddar upplýsingar í þrjú ár. Segir Persónuvernd, að löggjafinn hafi talið þennan tíma eðlilegan árið 2003 en þá hafi mjög vönduð þarfagreining lögð til grundvallar. Engin slík greining liggi nú fyrir.

Þarna er réttlega bent á að ekkert mikilvægt getur (með góðu móti) farið fram án þarfagreiningar. Þetta er nokkuð sem ekki allir gera sér grein fyrir.

Samkvæmt reglugerð nr. 560B/1995, sem Evrópuþingið lögleiddi árið 1995, og sem íslenska ríkisstjórnin festi í upplýsingalög hið sama ár, ber kjörnum fulltrúum að fara fram á þarfagreiningu í hvert sinn sem mikilvæg ákvörðun er tekin. 'Mikilvæg ákvörðun' er í þessu sambandi skilgreind sem ákvörðun sem fleiri en fimm hausar þurfa að koma að, en þar eru 'haus' skilgreindur sem einn einstaklingur með greindarvísitöluna 100. Fimm hausar gætu því til að mynda verið fimm einstaklingar með greindarvísitöluna 100, tveir einstaklingar með greindarvísitöluna 250, eða einhver önnur samsetning.

Reglugerðir þær er lúta að einkageiranum eru hins vegar ekki alveg jafn fastmótaðar. Þar hefur jafnan verið stuðst frekar við óformlegar hefðir og venjur, og einkaaðilum látið eftir að meta það sjálfir hvort þörf er á þarfagreiningu í einstökum tilfellum. Rannsókn sem Capacent framkvæmdi árið 2005 leiddi hins vegar nokkuð ótvírætt í ljós að skýrt samband er á milli þess hversu oft þarfagreiningu er beitt við einstakar ákvarðanir, og svokallaðs skilviknistuðuls, en hann mælir heildarskilvirkni fyrirtækja sem öfugt hlutfall af vitleysu á tímaeiningu .. sumsé, þeim mun minni tíma sem starfsfólk eyðir í vitleysu, þeim mun meiri skilvirkni er innan fyrirtækisins.

Það er von mín að þessir punktar veki sem flesta til umhugsunar, og verði efni í frjóa og stöðuga umræðu um hin dýnamísku fræði, sem þarfagreiningafræðin eru.

‹Þarfagreinir Þarfagreini og greinir mikla þörf á frekari þarfagreiningu á þörfum þarfagreina á þarfagreiningu.›

Kúl ma'r.

Spurt er: Hefur farið fram greinargóð og ýtarleg þarfagreining á þörfinni fyrir þarfagreiningu og þarfagreina, eða er þarfagreining gerfiþörf og einungis uppfinning hóps manna sem dunda sér við að hafa fé af fyrirtækjum og stjórnendum, algjörlega að óathuguðu máli?
‹Finnur ekki hjá sér þörf fyrir þarfagreiningu›

Jásæll - þarf eitthvað að greina það eða ...

Málefni það er Þarfagreinir hvetur til umræðu um þarfagreiningu vegna var þarfagreint árið 1985.

Sjá: http://www.althingi.is/lagas/nuna/1985066.html

Þá bendi ég sérstaklega á 7. grein laganna.

(Til gamans má geta þess að skv. 8. mgr. 18. gr. þessara laga, þá er ég f r æ ð i m a ð u r . Þvílíkur munur að hafa það bundið í lög!)

Þarf ekki að Þarfagreina það að Gunnþór er með leiðinlegt áhugamál.

Gerum við þá ekki sjálfkrafa ráð fyrir því að einkaaðilar hafi framkvæmt þarfagreiningu á því hversu nauðsynleg þarfagreining sé?

Vjer teljum að fram þurfi að fara þarfagreining þarfagreiningar greiningar þarfa fyrir greiningu óþarfa þarfa svo þarfagreining þarfra þarfa þurfi eigi að víkja fyrir greiningu óþarfra þarfa sem þá eru eigi þarfar þarfir og ætti því eigi að greina þarfir vegna þeirra þarfa og taka þannig tíma frá þarfagreiningu þarfra þarfa, hugsanlega Þarfa.

‹Gefur Vladimir kakó með svefnmeðali› Drekktu þetta góurinn, ég held að næturóþolið sé farið að valda útbrotum hjá þér.

Nei, það var akkúrat á hinn veginn!

Gott að einhver (les Ívar) skyldi þessi ósköp í forsetanum því ég fór að finna brunalykt eftir fyrstu línuna.

Nei, þvert á móti. Af einhverjum óskiljanlegum ástæðum virðist hann hafa misskilið þetta, sbr. orðin Nei, það var akkúrat á hinn veginn! Það er eina mögulega skýringin því vjer neitum að trúa að hann sje oss ósammála í þessu merka máli.

Jú reyndar Þarfi greindi þarfagreiningu greinilega þarflega í þarfagreindum greindarþörfum og þurfum við greinargóða þarfagreiningu á greiningum Þarfa á greinum í þarfagreiningum á greindarþörfum á Þarfaþingi.

Þetta eru núttúrulega þarfagreindar frumþarfir þeirra greininga sem þarf að þarfagreina þörf fyrir í fyrirjsáanlegri þurfandi framtíð.

Þarftu grein um þetta?

Nei ég er ekki svo greinarþurfi.

Þú þarft greinilega Þarfaþing!