nú er dagur uuppi enn
og til vinnu fara senn.
Skáldið andann vildi virkja,
væri ekki ráð að yrkja?
Yrkja' um grasið, yrkja' um masið
Yrkja líka smá um glasið.
Kvæðin voru mikils metin;
magnaðist þó fljótt upp letin.
Lagðist skáld í lágann bedda
Lítið skyldi málum redda
Líkt og Breiðfjörð brennivín
blautur drakk hann eins og svín.
Hunsuð er og hrakyrt svona.
„Hann" er nefnilega kona!
Skáldið (konan) Bögu-Bósa
bað að yrkja væminn prósa.
Bónin snerti Bósa illa,
bögum taldi væmni spilla.
Væri á slíku, hélt hann, hængur.
„Heldur göngum nú til sængur!"
Frekar en að verða væminn
verð ég heldur grófur, klæminn.
Klámið verur kanski notað
klúryrðum í vísur potað
Má ég benda á að þó að þessi leikur sé allra góðra gjalda verður þá er hefur bragurinn engin einkenni þulu. Ég er hissa á að jafn fróður maður og Bölverkur skuli skjöpla á þessu. Er þetta ekki bara runhenda?
Kallaði hann þetta ekki bara þulu af því að vísurnar eiga að vera í samhengi?
Létt og snjallt hann lék og stundi
listamaðurinn lengi þar við undi.
Skrifaði um sköp og lók
skelfing varð það léleg bók