Nú dettur mér í hug að það vantar algjörlega bókstaf til sem nær yfir hljóðið sem kemur úr munni flestra þegar þeir segja horn. R hljóðið er horfið en í staðin hljómar orðið eins og hoddnn. Ég kann ekki hljóðskrift og veit því ekki hvernig þetta er ritða þannig að það sé nákvæmlega rétt, en ég vona að það skiljist sem ég er að meina.
Áddni og Bjaddney á gangi um Höbbn í Hoddnafirði með baddn í baddnavagni.
Áddni og Bjaddney á gangi um Höbbn í Hoddnafirði með baddn í baddnavagni.
Grípur um kvið sér, leggst í fósturstellingu á jörðina og veltist um, emjandi af hlátri
Fyrir nokkrum öldum tíðkaðist að rita 'eirn' fyrir einn, 'steirn' fyrir steinn, sveirn fyrir sveinn o.s.frv.
rn er sumsé borið fram dn. Ritháttur segir ekki (endilega) neitt um framburð.
Einhverntíman töldu einhverjir málverndunarsinnar sig himinn hafa höndum tekið og fóru að boða rn framburð, sumsé án d-hljóðsins. En það er bara bull. Við segjum baddn, hoddn, eiddn, steiddn.
En afhverju r-ið hefur dottið út úr sumum orðum en öðrum ekki, það er mér hulin ráðgáta.
Svo er algerlega ólíðandi hvað norðlendingar eru með linan framburð.
Það eru TVÖ L í MosfeLLsbær og borin fram alveg eins og í FELL, lufsutungurnar ykkar! Strunsar út af sviðinu og skellir á eftir sér
Það eru TVÖ L í MosfeLLsbær og borin fram alveg eins og í FELL [...] Strunsar út af sviðinu og skellir á eftir sér
Sópar gólfið og lítur upp í sveita síns andlits Það er reyndar talið fegurra mál að hafa mjúkt langt l [l:] þar sem eignarfalls-s (v.a.m. [eignarfal:s]) er á eftir. (Þessvegna er t.d. sagt [fjadlvegur] og [al:slöys].)
Sparkar upp hurðinni - þannig að hún skoppar af veggnum og skellist strax aftur
Aaaaaanghhh! UOOOOOOaaaaaH!
Opnar hurðina venjulega og strunsar inn á sviðið haldandi um nefið á sér
Budl!
Strunsar út af sviðinu og skellir á eftir sér
Maður opnar ekki hurð, maður opnar DYR!!
Maður opnar ekki hurð, maður opnar DYR!!
Jújú, ef þú átt gott qbein.