‹Vappar stefnulaust um tún og móa en staðnæmist að lokum á fagurgrænu engi. Rótar aðeins í handtöskunni sinni›

Ég er viss um að ég sá þetta hérna einhversstaðar...

‹Gramsar meira›

...þarna... nei... hérna!

‹Tekur upp lítið, níðþungt skrín og leggur það á grasið. Setur tvö korn af leyniefni ofan á skrínið og hleypur hratt í átt að skógarjaðrinum›
‹Skrínið opnast af sjálfu sér og byrjar að flettast út og stækka. Smám saman breytist það í hús sem sífellt flettir nýjum viðbótum frá sér og stækkar þannig í allar áttir - mest þó upp í loft. Eftir nokkrar magnþrungnar mínútur er húsið komið í sína ógnvænlegu, fullu stærð›

Jamm, þetta grunaði mig. Maður á aldrei að treysta þessum goðum. Ég vissi að Þór var eitthvað að bralla þegar hann laumaði þessu skríni ofan í töskuna mína!

Jæja! Könnunarferð! ‹Gengur inn um aðaldyrnar›

‹Sér á eftir Hexiu›
Jæja, þá er hún horfin... Ætli maður verði þá ekki að ná sér í annan maka...

‹Stingur höfðinu út um glugga sem virðist vera á milli annarrar og þriðju hæðar›

Ég heyrði þetta Ívar Sívertsen! Annars er ég nú bara búin að finna tvö herbergi og einn stiga, þannig að ég ætti að rata út. Held ég...

Ertu viss um að þú komist sömu leið út eins og þú komst inn?
‹Verður forvitin›

‹Kallar út um annan glugga› Já það hlýtur að vera. Prófum bara.

‹Hverfur úr glugganum og birtist jafnóðum á svölum beint fyrir neðan› Ja hver skollinn!

‹Fer inn um svaladyrnar og rambar beint inn í kjallaraherbergi. Finnur tröppurnar sem liggja upp úr kjallaranum og skrönglast upp um þær. Þær liggja beint að aðaldyrunum›

Þetta var ekki svona áðan... ‹Klórar sér í höfðinu› Ég ætla að reyna aftur. Eruð þið með?

Ég kem inn ef þú ert með kakópottinn svo við verðum ekki hungurmorða ef við komumst ekki út aftur.

‹Horfir hneyksluð á Tigru› Auðvitað er ég með pottinn. Hann er hérna ofan í töskunni minni. Ég er líka með prímus, svona til vonar og vara, en ég sá nú nokkur eldstæði þarna inni áðan. Allavega tvö voru skíðlogandi.

Komdu nú!

‹Hoppar aftur inn um aðaldyrnar og stendur nú í gríðarstóru anddyri með dyraopum í allar áttir›

Jahá, svona á þetta að vera. Bilskirnir hefur kannski bara ekki verið búinn að jafna sig þegar ég fór inn áðan. Hvaða dyraop eigum við að velja fyrst?

Emm.. allavega ekki þetta með jólaseríunni yfir. Mér finnst það hálf óhugnalegt e-ð.
Hvað með þetta þarna með steinþursunum?

Þú ert undarleg sál... en jæja, steinþursarnir skulu það vera. Þú fyrst samt, ég hefði valið jólaseríuna sjáðu til

‹Skottast inn um opið hjá steinþursunum›

Hallóóóóóóóóóóóóóóó...

Það er amk enginn hérna... eigum við að prófa stigann?

‹kallar inn um dyrnar›
HEXIA...exia...xia..ia..a
‹heyrir að bergmálið magnast aftur upp›
a..ai..aix..aixe...AIXEH
‹Hrökklast aftur á bak og hrasar við›

‹Eltir Tigru að stiganum› Ég er nú orðin svolítið hvekkt á þessum stigum, þeir virðast fara upp en fara svo bara niður, og öfugt...

‹Töltir upp stigann›
Hey sjáðu! Það eru leynidyr hérna!
‹Togar í kyndil›
‹Ekkert gerist›
‹Hamast á kyndlinum sem virðist pikkfastur›
JÆJA ÞÁ! Eða ekki!
Virkar alltaf í bíómyndunum

‹Prófar að ýta á kyndilinn og litlar dyr opnast› Júbb, það eru leynidyr! ‹Ljómar upp›

Nú má ég fara fyrst!

‹Fer inn um leynidyrnar og er alltíeinu kominn í seinniheimstyrjöldina. Sér skriðdreka koma beint í átt til sín og ákveður að flýja aftur gegnum leynidyrnar. Lokar snögglega með því að færa kyndilinn aftur í upprunalegt horf›

Árinn fjárinn! Ég held að þetta hús sé eins og L-Space!

‹Sendir kyndlinum afar ljótt augnaráð›
Mig langaði hvort sem er ekkert að fara inn um leynidyr!

‹Ýtir við Tigru› Sona, áfram.

‹Heldur áfram upp stigann›
Helduru að það séu leynidyr við hvern kyndil?
‹Prófar að ÝTA á næsta kyndil›
‹Dyr opnast›
‹Kíkir inn›
Hey hér snjóar!

‹stendur alltíeinu fyrir utan hús sem virðist koma úr ævintýramynd›‹Starir þegjandi upp í loftið á risavaxna bygginguna› Vá maður‹gengur að hurðinni og togar í streng sem lafir frá stórri bjöllu›