Gefur frá sér vellíðunarstunu Þetta var lagiðRoðnar óstjórnlega og borar annarri stórutánni ofan í gólfið
Vimma mín, vertu ekkert að sökkva þér í melankólíu yfir væmninni hérna. Dregur Villimey á hárinu út úr höllinni og slummar hana hressilega á eftir. Vertu svo ekkert að daðra við þennan dullarfulla Dildó þetta er bara einhver síðrómantískur hofgeldingur. Jæja, komdu nú að frillast, druslan mín.
veifar glaðlega á eftir Hlebba og frillunni hans og skellir í lás Hvað vorum viðGefur frá sér vellíðunarstunu
Rekur inn nefið
Er þessi kofi kominn í eyði?