Hjer er tómlegt og enginn hefur sjest hjer lengi - kannski er tími til kominn að baggalútíska ríkið yfirtaki þessa glæsilegu höll ef eigandinn gefur sig eigi fram ? ‹Klórar sjer í höfðinu›
Ég hraðlas yfir þennan þráð..
Mér lá við hjartastoppi af væmni á fyrstu blaðsíðunum.. en síðan urðu þið nú eins og þið eigið að ykkur að vera ‹andar léttar›
Ég hraðlas yfir þennan þráð..
Mér lá við hjartastoppi af væmni á fyrstu blaðsíðunum.. en síðan urðu þið nú eins og þið eigið að ykkur að vera ‹andar léttar›
Hjartastoppaðu þá bara einhverstaðar annarstaðar addna !!! Hér má vera eins djöfull væminn og mann langar !xT
Skál ástadúllubossahnoðrakrútarassgötin mín‹Gefur frá sér vellíðunarstunu›
Vladimír minn‹ræskir sig› Þetta er höllin okkar manstu, ég held að ég hafi nú mú.... gefið þér hana svo ég fengi að vera forsetafrú‹Ljómar upp›
Hjartastoppaði hún ekki bara í von um smá munn við munn axjón?
‹Ræðst á Villimey og hnoðar á henni bringuna›
‹Fattar að Villimey stendur ennþá upprétt›
‹Hnoðar smá meira›
‹Glottir eins og fífl›
‹þykist falla í yfirlið á gólfið›
Snögg Dula! Munn við munn, ég hnoða!
‹Missir alla stjórn í látunum og hnoðar frá toppi til táar›
‹Starir þegjandi út í loftið› Já, hér verður ekkert káf eða þukl, bara talað undir rós‹Glottir eins og fífl›
Ég hraðlas yfir þennan þráð..
Mér lá við hjartastoppi af væmni á fyrstu blaðsíðunum.. en síðan urðu þið nú eins og þið eigið að ykkur að vera ‹andar léttar›
Hjartastoppaðu þá bara einhverstaðar annarstaðar addna !!! Hér má vera eins djöfull væminn og mann langar !xT
Skál ástadúllubossahnoðrakrútarassgötin mín‹Gefur frá sér vellíðunarstunu›
Vladimír minn‹ræskir sig› Þetta er höllin okkar manstu, ég held að ég hafi nú mú.... gefið þér hana svo ég fengi að vera forsetafrú‹Ljómar upp›
‹Hrökklast afturábak og hrasar við›
Þjer eruð óþekkjanlegar - þetta er sannarlega ljómandi vel heppnuð útlitsbreyting ‹Ljómar upp›.
Í ljósi undanfarandi upplýsinga sjáum vjer eigi ástæðu til að baggalútíska ríkið taki höllina eignarnámi heldur skal hún hjer eftir tilheyra háttsettustu aðilum forsetaembættis Baggalútíu ‹Ljómar upp›.
‹Mætir í smókíngnum sínum, vatnsgreiddur með ReyBan á nefinu og Cavalli lykt á vanganum›
Kærar þakkir ástarpungurinn míinn eini‹Gefur frá sér vellíðunarstunu og knúsar Vlad vel og lengi›
Nohh... Ný mynd? Sama Dulan...
Ég hraðlas yfir þennan þráð..
Mér lá við hjartastoppi af væmni á fyrstu blaðsíðunum.. en síðan urðu þið nú eins og þið eigið að ykkur að vera ‹andar léttar›
Hjartastoppaðu þá bara einhverstaðar annarstaðar addna !!! Hér má vera eins djöfull væminn og mann langar !xT
Skál ástadúllubossahnoðrakrútarassgötin mín‹Gefur frá sér vellíðunarstunu›
Vladimír minn‹ræskir sig› Þetta er höllin okkar manstu, ég held að ég hafi nú mú.... gefið þér hana svo ég fengi að vera forsetafrú‹Ljómar upp›
‹Uppgötvar að súg kann ekkert að vera væmin› Verður nokkuð boðið upp á námskeið í væmni í höllinni í vetur? ‹Roðnar óstjórnlega og borar annarri stórutánni ofan í gólfið›
Ekkert mál. anytime sætust‹Ljómar upp›
Ég skal mæta á námskeið í væmni. Ég þarf að læra að vera væmin.
Fyrsta skrefið í slílu námskeiði er augljóslega að útbúa lista yfir allt sem ekki telst væmið.
‹Ákveður að búa til slíkan lista fyrir Dulu. Setur óvini ríkisins á slíkan lista›
Slíkur listi yrði að vísu kannski of langur ‹Klórar sjer í höfðinu›.
Ó elsku bestu dúllurnar mínar, það er ekkert vandamál að vera sætlyktandi væminn. Maður þykist bara vera ammríkani með óvenju mikinn íslenskan orðaforða! ‹Flissar pempíulega›
‹Mætir í smókíngnum sínum, vatnsgreiddur með ReyBan á nefinu og Cavalli lykt á vanganum›
‹Hóstar›
Hérna, hvernig verður maður svona.. ‹hóstar› væminn
Ég er sko að spurja fyrir Karg.