Í dag drap ég kvígu og tarf; ennfremur gelti ég á annan tug hrúta.
Ég er ódó. Ég skrifaði ljótt um Upprifinn hérna á öðrum þræði. Skammast sín ofan í hrúgu
Hlær að Huxa.
Ég fór út að skokka í morgun en át síðan tvær pattaralegar súkkulaðitertusneiðar með morgunkaffinu.
Ég vaki frameftir öll kvöld þó að ég þurfi að vakna snemma daginn eftir.
Sumt á ég aldrei eftir að læra.
Jég dett í það, vitandi að ég þarf að vakna löngu fyrir hádegi og mæta í afmæli hjá móður minni.
Um daginn notaði ég fína, flotta, númeraða Limited Edition John Deere spari, spari, sparivasahnífinn sem elskulegur tengdafaðir minn gaf mér hérna um árið, til að skera rollu. Og lamb líka. Reyndar er eins og hnífurinn sé hannaður til að skera eymingja, en ég efast um að svo sé. Eins gott að tengdapabbi frétti þetta ekki.
Ég á það til að pissa útfyrir, sérstaklega á almenningssalernum. Þar er mér alveg sama og dettur ekki í hug að þurrka upp.
Vér erum latir, og sinnum eigi voru verki sem skyldi.