Eitt sinn sorg, á Óðalbar,
um mig læsti hlekki.
Í buxum var þá bremsufar
brúnt var sparað ekki.
---
...
...
Þetta er mikil sorgarsaga,
satt er það, minn kæri.
Margt er það, sem má hér laga,
margt þá betra væri.
Þetta´ er mikil sorgarsaga,
satt er það, minn kæri.
-----------------------------------
-
-
tíuþúsund timburmenn
trommur ákaft lemja.
Engan friðinn fæ ég enn
flotta vísu' að semja,
tíuþúsund timburmenn
trommur ákaft lemja.
-
-
Eflaust mun ég seinna sjá
syndina að verki.
Góðvild hreina og gleði á -
gæfu eina merki.
Eflaust mun ég seinna sjá
syndina að verki.
---
...
...
Sjaldan hefur önnur eins
ófrétt borist mér.
Marinn sleggju milli´ & steins
maður barmar sér.
Sjaldan hefur önnur eins
ófrétt borist mér.
-----------------------------------
-
-
Líf & dauði liggur við,
láttu ekki svona !
Má ég strjúka mjúkan kvið
mæta fagra kona
Líf & dauði liggur við,
láttu ekki svona !
-
-
Ef það gerist ætla ég
út í skúr að brugga.
Íslands framtíð ömurleg -
allt mun hverfa' í skugga.
Ef það gerist ætla ég
út í skúr að brugga.
---
...
...
Vissulega þykir það
Þjóðverjum til bóta.
Sekkur Ísland o´ ní svað;
einkis megum njóta.
Vissulega þykir það
Þjóðverjum til bóta.
-----------------------------------
-
-
Ekki líst mér á það vel
(illa, miklu fremur).
Öllu lausu ætíð stel.
uns að mér löggan kemur.
Ekki líst mér á það vel
(illa, miklu fremur).
Fyrir þetta fæ ég nú
flesta stund að gjalda.
Ég giftist eitt sinn yngisfrú
er á því þurfti' að halda.
Fyrir þetta fæ ég nú
flesta stund að gjalda.
---
...
...
Kannski mun svo koma í ljós
að karlinn hafði' á réttu' að standa.
"Kók er langbest kalt úr dós",
kvað einn maður úti á Granda.
Kannski mun svo koma í ljós
að karlinn hafði' á réttu' að standa.
ávallt síðan allar dyr
upp á gátt mér standa.
Ég seldi öll mín bréf í Byr
og Baugi fyrir landa.
Ávallt síðan allar dyr
upp á gátt mér standa.
---
...
...
Síðan bara barði' hún mig
í bærilega klessu.
Ragnhildur mér reið á slig
í Reunault eftir messu.
Síðan bara barði' hún mig
í bærilega klessu.
lítill bleikur bangsímon
býr í sálu minni.
Um bata á ég varla von
veikur mjög á sinni
lítill bleikur bangsímon
býr í sálu minni.
Hlandblautur í húsasundi
hríðskjálfandi vaknaði
Eftir draums- & andafundi
yls & hlýju saknaði;
hlandblautur í húsasundi
hríðskjálfandi vaknaði
-----------------------------------
-
-
Ég var alltof seinn að sjá
að sú var ekki kona.
Líneik sem ég lagðist hjá
lýsa vil ég svona:
Ég var alltof seinn að sjá
að sú var ekki kona.
þetta varð til þess að ég
þefa að öllum mönnum.
Áður fyrr var ekki treg
engum gegndi bönnum,
þetta varð til þess að ég
þefa að öllum mönnum.
enda var þeim ekki rótt
undir kvöld hjá henni.
gerðu ekki grin að mer,
með stora og ljota hufu,
mig skal ekki muna um að mæta i mat og kaffi.