Þá má auðvitað mæta vel útbúinn á staðinn, með gjallarhorn til dæmis.

Það er alveg hægt að spjalla í mjúku sófunum, sem eru vestan við barinn. xT

Er vesturálma þarna?

Hmmm, kannski, þeir hafa alltaf verið uppteknir þegar ég hef komið þarna, en ég hef verið þar nálægt og finnst hávaðinn sá sami alls staðar. Það er hugsanlegt að ég upplifi þetta ómögulegt, því mér leiðist svo að öskra samræður við fólk.

Þá er bara að drekka meira, þá verður maður ekki eins næmur fyrir hávaðanum. xT

Það er nefnilega það. Þeir skrúfa upp í hávaðanum svo fólkið drekki meira.

Þá er bara að taka með sér heyrnahlífar.

‹Rifjast skyndilega upp fyrir henni annar staður›

Svo er auðvitað Næsti bar, framan af kvöldi er oft samræðuhæft þar, en svona upp úr miðnætti er allt hækkað í botn.

ég held bara að barirnir í Reykjavík séu ekki gerðir fyrir mig.

Hvað meinarðu? Kemstu ekki inn um dyrnar? ‹Virðir fyrir sér hnöttótt vaxtarlag tröllsins›

Nei nei flestir barir eru með tvöfaldri opnun. ég bara kann ekki að öskra.

Þetta er nú aðalkosturinn við Baggalút, það heyra allir það sem maður segir þó það sé hvíslað.

Kannski maður verði bara á næturgeltinum. Ertu búin að heyra ástarljóðið?

Já. Það er flott. Er ég mögur?

Eini almennilegi spjallstaðurinn heitir Kaffi Vín.

Spurt var, hvar er fjörið...
Því skal því ljóstrað upp að Fjörið er falið - það er eitt al-leynilegastta félagsritið hér á Gestapó - og þó það viti það ekki margir þá er í raun hægt að opna það og leggja orð í belg ‹Ljómar upp›

Fjörið og flippið, þetta er allt eins, ég missi alltaf af því. ‹Fer út í horn í fýlu.›

Eitt sinn var ég í bíl með nokkrum kunningjum mínum, hver einn reykti ákveðna tegund af, ja, við skulum Segja tóbaki, eða þannig. Vorum við búnir að rúnta í talsverða stund er einum brast þolinmæðin og spurði höstugur.
"Hvernig er þetta eiginlega, hvar er stuðið".
Þá svaraði þessi ágæti kunningi minn á þess að hugsa (hann gerði það reyndar nokkuð oft)
"Nú, í hanskahólfinu".

Þeir skilja sem þekkja.