þegar hinn úngi Vilde nær þroska hins tama vínbers , táravíns morgunroðans .

... þegar ég átta mig ekki fyllilega á meiningu mér vitrari gestapóa.

‹Klórar sér í kollinum›

Ef þú ert að tala um Suðurgötu sem vitrari þá afsakaðu mig á meðan ég æli.‹kúgast›

Að Óskar túlki orð Suðurgötu sem að hún sé vitrari en hann er að mínu mati ekki góð ástæða til uppkasta... en hvað veit ég... ‹dáist að viturlegum orðum Suðurgötu Sautján›

Hraðamyndavélar!! ‹Strunsar út af sviðinu og skellir á eftir sér›

að eiga svona lítinn pening

Ég hata frost og myrkur.

Sjóræningja

Flugferðir - þar sem er 4 tíma flug á áfangastað - hringólað í tvo tíma og svo ekki hægt að lenda, þá það er farið til einhvers útkjálkaflugvallar úti í rassgati og hímt þar í fleiri tíma. Svo er farið í loftið aftur og hringsólað enn lengur og svo farið til upphafsflugvallar. Svo á að reyna aftur morguninn efti. Morguninn eftir endurtekur sama sagan sig, nema það að í seinna skiptið er hægt að lenda. Þá tekur við nokkurra daga bið eftir næsta flugi og allt þetta áður en ég kemst á áfangastað og get byrjað að vinna!

Ég hata þetta.

Ég hata flensuna! Þetta helvíti er búið að halda mér í heljargreipum í eina og hálfa viku!

Ég hata „þurrar“ mandarínur.

Ég hata danskt túnfisksalat... afhverju maís? Afhverju?

Hélt ég myndi aldrei sakna túnfiskssalatsinsfrá SS en jú.

Vjer hötum ófærð þegar hún hittir á að koma á akkúrat leiðinlegasta mögulega tíma, þ.e. á morgnana.

Ég hata ekki snjóinn en ég hata það að ég skuli ekki nenna að fara í kuldaskó verða rennblautur um skálmarnar.

Ég hata að geta ekki farið út í snjóinn að leika mér!

Ég hata skilaboðin: „This page cannot be displayed“

Ég hata að tölvan mín skuli vera biluð

Ég virkilega er farin að hata kulda og hálku.