Langar að koma af stað umræðu um uppáhalds plötur hvers og eins, og er frjálst hvort einungis er sagt nafnið á plötunni eða hvort lítilsháttar gagnrýni fylgir með.
Að mínu mati er The Wall með Pink Floyd besta plata allra tíma. Inniheldur marga kunna slagara eins og Another brick in the wall part 2, betur þekkt sem "We don't need no education". Annars mjög góð plata með gömlum snillingum.
Hm? Meinarðu Abbey Road með Bítlunum?
Ef ég væri neyddur til að nefna einhverja eina plötu, þá myndi ég nefna plötu Tom Waits, Nighthawks at the Diner. Hún er alla vega gríðarleg snilld.
Ég verð að nefna öllu nýrri plötu en fyrirrennarar mínir. Funeral með Arcade Fire stefnir nefnilega í það að verða tímalaus snilld, þótt hún sé bara árs gömul eða eitthvað er þetta bara einhver besta plata sem ég hef hlustað á. Þetta er sú plata (eða geisladiskur reyndar) sem hefur verið í hvað stöðugastri hlustun, það tók reyndar smá tíma að venjast plötunni en hún virðist ætla að standast tímann tönn annað en aðrar hljómsveitir sem taka sér stutt nauðgunarhlustunartímabil. Hún er í það minnsta efst í playcount.
Dark Side of the Moon skipar sérstakan sess í mínu lífi.
Ég verð að nefna The number of the beast með Iron Maiden. Massíf rokkskífa sem hægt er að spila aftur og aftur.
Fyrst Nermal er að nefna Iron Maiden á nafn á annað borð, þá finn ég mig knúinn til að nefna að mér finnast plöturnar Iron Maiden og Killes ÆÐI, hjá mér koma þær á undan Number Of The Beast sem er þó frábær plata.
Nú er ég alvarlega að spá í að setja aðra hvora þeiira á fóninn (líklega Killers, kanski hina strax á eftir) og koma mér í almennilegt jólaskap.
Eins og er mun það vera Dark side of the moon en eitthvað rámar mig í foxtrot.
Rain Dogs með Tom Waits...
ókey reyndar líka Black Rider, Bone Machine, Mule Variations, Blood Money og Small Change með honum... en í dag... Rain Dogs
Frustration Plantation með Rasputina.
eða
The Beast with Two Backs með Inkubus Sukkubus
Ég verð víst að vera sammála Nermalingnum, Number of the beast er líka uppáhaldsplatan mín.
Ég á afskaplega erfitt með að gera upp á milli Dark Side of the Moon og The Wall.
Ég held samt að sem heildarupplifun hafi The Wall vinninginn en ég myndi benda byrjendum í Pink Floyd fræðum á að hlusta á Dark Side þar sem mér finnst hún eilítið aðgengilegri.
‹Veltir fyrir sjer hvort ástæða sje að verða til að leita leiða til að fela þennan þráð fyrir ritstjórn›
Ég tek reyndar„ Whis you were here“ fram yfir þær báðar. svona getur smekkur manna verið misjafn.
Iron Maiden já ...
Ég er sammála því að Iron Maiden og Killers innihalda stórgóð lög - The Phantom of the Opera er til dæmis organdi snilld sem ég fæ seint leið á. The Number of the Beast er ekki nógu þétt að mínu mati. Hún fær þó fimmtíu prik í kladdann fyrir það að hún endar á Hallowed Be Thy Name, sem er besta metalballaða sem samin hefur verið.
Powerslave þykir mér síðan sú plata með Maiden sem mest er á af góðum lögum í heildina.
"Dagur Rauða Nefsins" er ein jafnþéttasta hljómskífa sem nokkurn tímann hefur verið gefin út.
Þegar "Jól og blíða" verður endurútgefin, þá ætti að sameina þessar plötur.