Mest langar mig nú til að sjá ritstjórn kíkja oftar í heimsókn til okkar... ‹Starir þegjandi út í loftið›

Ég tek undir það. Ég sakna sætu litlu rifrildanna þeirra Enters og Núma.

Um leið finnst mér vanta fyrirspurnasvæðið aftur þar sem þeir rifust eins og hundur og köttur!

‹Varpar öndinni.›
Já, það voru góðir tímar.
‹Rifjar upp gamlar stundir, með ánægjubros á vör.›

‹Kastast til› Þetta var nú óþarfi!

‹ljómar upp›
Þarna ertu þá Hexið mitt... komdu með mér yfir á Kaffi Blút, þú þarft að malla kakó þar handa mannskapnum!

‹Lætur sig hverfa í púffsprengju›

‹hverfur með Hexiu í púffsprengjunni›

Ég sakna Smábagga, enn geri ekki ráð fyrir að sjá hann áður enn ég hverf sjálfur. Þegar ég hverf vona ég að einhver setji mig á þennan lista.

Ég sakna Gísla Helga,

Heyrðu nú mig Gísli Eiríkur og Helgi. Sú slóð snilldar sem þú hefur lagt hér á Gestapó er einfaldlega þess eðlis að þú mátt ekki hverfa af þessum vettvangi. Okkur þykir öllum vænt um þig og án þín verðum við óskaplega aum. Endilega hættu að hverfa og vert á meðal okkar áfram.

Ég sakna allra Gestapóana sem nefndir hafa verið. ‹Brestur í óstöðvandi grát›

Ég sakna nöldursins í Smábagga og svo sakna ég hugljúfu ljóðanna hennar Mónu Lísu. (Baugabrún kallaði hún sig fyrst)
Ég held að Gísli og co sé bara að stytta nafn sitt.
Það væri mikil skaði ef Natan Z. færi. Sjálfur verð ég hér fram að áramótum en þá neyðist ég til að hverfa á náðir hins opinbera í fjögur ár.

‹Hrökklast aftur á bak og hrasar við›

Er verið að henda þér í grjótið, Vímus?

Nei, andskotinn... Vímus, geturðu ekki sleppt hinu opinbera og verið áfram hér með okkur?

‹Klórar sér í höfðinu›

Ég get vel sleppt þeim en þeir eru ekki jafn viljugir að sleppa mér.

Ég sakna hlewagastiR.