Prakkarinn hann piprar ţína
pizzuskál.
Óbermi ţví aga ađ sýna
er víst mál.
Máliđ er ađ merginn sjúga
mönnum úr,
samt ţó ađeins litlu ljúga
í löngum túr.
Túristarnir okkur afla
evrufjár
ţeim ég fćri í stórum stafla
stjörnuspár.
Spárnar löngum ljúfar veita
leiđendur
ţeim sem glaptir glópar heita
greiđendur
Endur fyrir löngu liđu
ljúfust ár,
ţá sem fífla- barn af -biđu
blés hvert hár.
Háriđ langt í húmiđ féll
hann sig las,
upp á svalir, en fékk skell
og ekkert gras.
Grasi vöfđu er gott ađ fýra
og gleđi fín
í andakt helgri sagđi síra
Sigurlín.
Sigurlín í söng var mćrđ
af sannri list.
Síđan var hún hrist og hrćrđ
og hún svo kysst.
Kysst hefi ég konur góđar
en karla lítt
Og vađmálinu varpađ óđar
vćri mér hlýtt
Hlýtt er mér nú hćfilega
í hjartarót
uns mér veldur vondum trega
vetrarsnót.
Vetrarsnótin víst er enn
á vappi hér.
Hana vilja hemja menn
en hún samt fer.
Fariđ hefur fé mun betra
en fór í dag.
Sumir rita marga metra
og mest ţó nag.
Nagađ bak og nćga hnífa
nú ég á.
Eyjuna samt upp vill rífa
og mig tjá.
Tjásur nú ég toga og greiđi
tek á ţá,
er ţá von ađ útlit seyđi
auđargná.
Auđargnáin góđa fékk ađ
gleđjast viđ
ađ nú hafđi aftur batnađ
útlitiđ.
Útlitiđ nú er á fréttum
uppfćrt nóg.
Af innihaldi enn viđ grettum
andlit ţó.
Ţó ég gangi um visku vegi,
vel má sjá.
Ađ vitrćnt naumast neitt ég segji,
nema mjá.
Mjálegt kvein ég mátti heyra
máttlaust ţó
Vil ţó heyra miklu meira
Mjása hró.