Horn í síđu setti naut
og sagđi hátt:
Sofđu vćrt međ sćng í laut
ég sagđi fátt.
Sýndarverur veröld spá í,
villubull..
Tildurrófur trylltar fá í
tána gull.
Gullna stund ég stel úr mund
og stari út.
Ţar sé hund sem hreinsar fund
einn harđfisksbút.
Í skjóli bankans Dabbi dvelur
dreymir Geir.
Hundónita víst seđla selur
segi ei meir.
Harđfisksbútur bćtti nesti,
best var ţađ.
Lagđi'af stađ á höstum hesti
heimanađ.
Heimanađ ég hélt af stađ
ţađ hafđi frést,
ađ ćtli Dađ'ađ brjóta blađ
og borđa hest.
Hest- ég skyldi -húsa núna
heilan fíl,
ef ég sósu ćta, brúna,
ćtti í stíl.
Stíla fć ef öllu ćli
upp úr görn.
Gef ađ engu gumsi dćli
genginn örn.
Örninn flaug um fannatinda
funheitt loft.
Lćtur fjađrir, varma vinda
velgja oft.
Oft er fariđ upp á fjöll,
og ofan svo.
Veldur svita ađ vađa mjöll,
sem víst má ţvo.
Ţvol oft notar ţvegillinn
og ţrífur vel
glansar spýtu spegillinn
sem spánný skel.
Skel- er -ţunnur Skabbi núna,
skortir vín.
Ákavítis- á hann -trúna,
elskan mín.
Mín nú ólgar, eflist, hćkkar,
ánćgjan
er um velli vex og stćkkar
vorslćgjan.
Vorslćgjan er vissulega
valiđ gras.
Fita mun hún fóđurţega
fljótt sem bras.
Brast mín von, og vissulega
var hún sú
ađ ég ţyrfti ei ađ trega
ađra kú.
Kúbein nota bara bófar.
Býsna ge-
ta ţá orđiđ lođnir lófar.
- Linda Pé.
Pétur reyndi. Páli tókst ađ
pakka inn
páfagauknum, pína var ţađ.
Prakkarinn.