Hvađa fjárans skrípi er ţetta ?
‹Skođar pylsuna gaumgćfilega›
Tileinkađu ţér siđi og reglur sem eldri og reyndari íbúar hér setja ellegar snáfađu !
‹Blótar herfilega og rífur hár sitt›
Ég er algjörlega sammála Önnu. Mikiđ andskoti sammála.
Ţar ađ auki hef ég ákveđiđ, svona til ađ leggja lóđ á vogarskálarnar og líka suma í einelti, ađ setja kakóbann á ţá gestapóa sem heita ekki almennilegum íslenskum nöfnum eđa í ţađ mynda einhvers konar alvöru nöfnum ţó ţau séu erlend.
Auk ţess legg ég til ađ Karţagó verđi lögđ í einelti - ég meina eyđi!
‹Fćr gríđarlegt magn af sandi í augun og horfir tárvotur á Hexíu› Er ég ţá útilokađur frá ţví ađ fá kakó?!?
Nei elsku bjúing minn, ţú heitir sérnafni - ţó erlent sé.
Já, ţađ verđur nú skemmtilegt ađ sjá hvađ Nermal, Ewing, Hackuchi, Ég sjálfur, Hexía de Trix og fleiri munu héđan í frá kalla hvort annađ.
Ţađ var ţetta međ Nermal... ég er enn ađ hugsa mig um. Fái ég góđ rök fyrir ađ ţađ sé sérnafn sleppur ţađ.
Hinir eru í góđa kakóliđinu - jah... eđa hinir og Hakuchi. Ég man ekki eftir ađ hafa séđ neinn Hackuchi hér á svćđinu. (Enda yrđi sá hinn sami vćntanlega fyrir óţćgilegu „slysi“ af völdum áreksturs viđ Katana-sverđ.)
Ţađ held ég nú.
Hvernig var ţađ annars, ţú skiptir um nafn einhverntímann, var ţađ ekki? ‹Otar kakóbolla ađ Hvćsa›
Ekki beint skipt, ég stytti mitt.
Fullt nafn var of langt, ţađ er samt enn notađ í ćviágripinu mínu.
‹Sötrar kakó›
Ţađ vantar rjóma međ ţessu.
‹Brettir upp ermina á mössuđu rjómaţeytingahendinni og ţeytir stóra skál›
‹Starir dáleidd á upphandleggsvöđvana›
Vááá...
‹Hristir höfuđiđ og nćr áttum›
Jámm... málfar. Hvar vorum viđ?
‹Brettir upp ermina á mössuđu rjómaţeytingahendinni og ţeytir stóra skál›
‹Brosir út ađ eyrum og lyftir báđum höndum upp fyrir höfuđ til merkis um ađ sér hafi ţótt ţetta afskaplega fyndiđ›
Er ţađ ţetta sem ţiđ kalliđ ţađ núna?
‹Grípur um kviđ sér, leggst í fósturstellingu á jörđina og veltist um, emjandi af hlátri›
Er Hvćsi ekki kominn í samband, ţá er ţetta hćtt ađ vera runkvöđvinn og er orđinn rjómaţeytingarvöđvi af ţví núna notar hann miklu meiri rjóma en áđur.
‹heldur áfram ađ reyna ekki ađ kafna úr hlátri›
Svo má líka velta ţví fyrir sér hvers konar rjóma hann er ađ tala um.
‹Leggst flissandi á gólfiđ viđ hliđina á Dulu›
‹Urrrar af hlátri til samlćtisTigru›
‹Frussar út úr sér kakóinu›
...Ţađ var ţetta međ Nermal... ég er enn ađ hugsa mig um. Fái ég góđ rök fyrir ađ ţađ sé sérnafn sleppur ţađ.
Er ţađ ekki sérnafn á kettlingnum í Gretti?
Annars er ég sammála. Ţađ ćtti ađ banna öll erlend nöfn; nema mitt auđvitađ.
...Ţađ var ţetta međ Nermal... ég er enn ađ hugsa mig um. Fái ég góđ rök fyrir ađ ţađ sé sérnafn sleppur ţađ...
Nermal er óţolandi sćti kettlingurinn í Garfield:
Ég var ađ velta fyrir mér öllum ţeim fjölda afkvćma Gestapóa sem koma til međ ađ verđa skírđir í höfuđiđ á mér.
Ţangađ til verđ ég áfram hinn eini og sanni Vímus.
‹Ljómar upp og skálar›
Ég fór á Nćturgöltinn kvöldiđ sem ég skráđi mig inn á Lútinn í fyrsta sinn. Ţar kallađi Vímus mig hundspott. Eiginlega meira hugarflug en pylsa finnst mér. Ţótt ég sé náttúrulega ekkert hundspott.
Verst ađ nú má enginn vera nćstur á ţessum ţrćđi sýnist mér. Ef ég myndi nú hanga hér inni ţar til í nótt og fara á alla vinsćlustu ţrćđina neyddust Baggalútar til ađ fara út á međal fólks sýnist mér.
En oj, mér finnst myndin af Vímusi ógeđslega ljót. Hann líkist algjörri karlrembu, sem og hann jú er.
Vímus okkar er nú heilmargt, en karlremba er hann nú ekki.
Mađurinn á mynd Vímusar hafđi alveg efni á ţví ađ vera karlremba, ţar sem hann var einstaklega mikiđ karlmenni.