Skalt ţú ekki skemmta ţér
međ skrattanum í desember.
í ágúst ferđ ţó út á sker
og eflaust nćrđ í meyjaher.
Meyjaherinn skrapp á sker,
skammlaust bíđur eftir ţér,
nema ef ţú, aumur ver
ert of mjór og sinaber.
Sinaberin síst ég vil
saft úr ţeim ey geri skil
en ađalbláber eru til
sem ólmur ég í kjafti myl.
myllan beyslar vatn og vind
vođalega flott á mynd
Land Rover međ góđa grind
getur flutt hér svín og kind.
Kindur oft ég kalla ćr
Kroppa gras af heiđum ţćr
Karl i rétt ţeim kátur nćr
Kjöt a grilliđ mađur fćr
Fćr ég er ađ eigin sögn
eignast bráđum viskylögn
Reyndar bara agnar ögn
öskriđ mitt er hćrr'en ţögn
Ţögn kýs svona fúiđ flak
fýr sem drekkur i sitt ţjak
Víst er gott allt viskískak
vil ţó heldur koníak
Koniaciđ gott í glas
gellan stundur er međ mas
Eftirköstin bölvađ bras
brennunjálu eitt sin las.
Lastabćlin leynast víđa,
lagst er ţar og dottiđ íđa,
föluđ seld og bođin blíđa,
Bakkus lćtur flesta hlýđa.
Hlýđinn skal ég bergj' á bjór
Bakkus mikiđ gleđja mjór
Bíđur hjá mér bolla stór
bráđum seđja mun ţig ţjór
Hlýđin -hendu sem ég sam-,
sem mér finnst nú -an vel gam-,
oft mér veitir -ingju ham-
ađ ţér veita -ningu tam-.
Tamt er mér ađ týna spjör
töluvert ţađ oft er fjör
er stekkur til mín stúlkan snör
og stígur upp á mína skör.
Skör mig hćrra hinum set
haldiđ lagi ekki get
Ljóđastagliđ mikils met
mest mig freistar víf og kjet
Kjetsúpu ég kjamsa á,
koníakkiđ smakka ţá,
upp ţá fylli eina tá,
unađi má ţannig ná.
Náir eru líka lík,
líkar mér viđ góđa flík,
flíka ţví sem birtist best,
best af öllu ađ fá er gest.
Gestum mörgum bíđ ég bjór
bjórinn oft er nokkuđ stór
Stórkostlegt ađ ţola ţjór
ţjóra stöđugt ćtíđ sór
Sór ég dýran andans eiđ
yrkja ljóđin mjó og breiđ
hundrađ bragarhátta leiđ
hérna sýna ţannig seyđ
Ţađ hefđi átt ađ hoppa yfir mína síđustu vísu á ţessum ţrćđi, ţví ţađ er ekki samhenda heldur stafhenda. Bćti úr ţessu.
Náir eru líka lík,
líkar mér viđ enga flík,
enda ţótt sé afar rík
aldrei finnst sú besta slík.