‹Ljómar niður›

Mér er afar illa við það þegar fólk afhjúpar „plebeiískt“ uppeldi sitt með því að bæta við óþarfa „elli“ við orðið vill þegar það er notað um mann sjálfann sbr. „ég vill vera hálfviti sem kann ekki að tala“ eða „foreldrar mínir sögðu alltaf „ég vill“ eins og hálfvitar og ég apaði það eftir þeim eins og hálfviti“. Hvað er svona gríðarlega erfitt við að segja „ég vil“? Þetta hljómar í mínum eyrum alveg eins illa og ef einhver myndi skipta út gítarleiknum í lagi fyrir kúabjöllu.

Hömm. Sko, sumir eru bara málvilltir. Þeir bara heyra ekki villurnar í eigin málfari né hjá öðrum. Pirrandi en verra þó þegar þeir eru að opinbera slaka málgreind sína í skrifum. Ég er t.d. þannig að ég hef aldrei getað lært neitt, enda ómenntuð síldarstúlka. Samt get ég lært næstum hvað tungumál sem er og íslenskan hefur barasta alltaf legið vel fyrir. Aðrir sem ég þekki, háskólamenntaðir og alls konar, geta bara ekki talað þokkalegt mál. Segja oft ,,ég vill" ekki afhenda skýrsluna eða hvað sem er með stafsetningarvillum, geturu aðeins skannað hana? Þannig er nú það jamm.

Verstu útgáfu af þessari málvillu heyrði ég á hárgreiðslustofu fyrir nokkrum árum.
Hárgreiðslukonan sem var sem betur fer ekki að klippa mig heldur konuna við hliðina á mér var kölluð í símann. Hún spurði hver væri í símanum og var svarið að systir hennar væri á hinum endanum. Þá kallaði hárgreiðslukonan: Hvað vil hún? og aftur Hvað vil hún?

ÖÖÖhö. Svo er nú hægt að segja lágstéttar uppeldi frekar en plebeiískt.

Hvað segir Villhjálmur borgarstjóri við þessu? ‹Starir þegjandi út í loftið›

Er hann ennþá borgarstjóri, nú er ég alveg lost.‹Strunsar út af sviðinu og skellir á eftir sér›

„Plebeískt“ vísar kannski meira til stéttaskipulagsins í Róm til forna, það er alls ekki það sama og lágstéttar-, enda er það ekki endilega lágstéttarfólk sem gerir þessa villu, aðallega fólk sem er of fávíst til að taka eftir, það finnst alls staðar.

En að öðru, þessa dagana fer heimilstækjaauglýsing nokkur (minnir alla vega að þetta hafi verið heimilistæki en gæti verið banki þess vegna) óstjórnlega mikið í taugarnar á mér, í lok hennar er sagt að einhver tiltekin tæki hafi fengið hæstu meðmæli.
Ef við förum í frumstigið þegar talað er um meðmæli þá er talað um góð meðmæli eða hefur einhver einhvern tíma fengið „há“ meðmæli frá vinnuveitanda? Hvernig í ósköpunum dettur einhverjum þá í hug að nota þetta skrípalega orðalag í efsta stigi?

Ég heyri alltof oft svipaða villu í sambandi við hljómgæði. Fólk vill oft lýsa hljómgæðum(eða myndgæðum o.s.frv.) sem "góðum", eða "vondum", í staðinn fyrir miklum eða litlum gæðum.

Þegar ég nota orðið „plebeiismi“ eða eitthvað af þeim stofni þá á ég reyndar mest við hinn svonefnda „anti-intellectualisma“ sem tröllríður íslensku samfélagi um þessar mundir og reyndar öllum hinum vestræna heimi. Ef til vill er rangt að nota orðið þannig og biðst ég því forláts ef þetta hefur reynst of ruglandi hjá mér.

Hafandi skrifað þetta þá vil ég bæta því við að ég er hoppandi reiður yfir þessari þróun.

Æ, er hún ekki bara tómt bögg þessi íslenska? :-(

Gjörðu svo vel.

‹Grípur fyrir augun› Vill einhver fjarlægja þessa ljótu táknasamsetningu hér að ofan?!?

Óskir þú eftir því að kæra þá hef ég nokkra lögfræðinga á mínum snærum.

Við getum samið um verðið seinna

; * ; ) mússímúss

‹Fellur í yfirlið›

Hættið nú þessu daðri við hxxxismann. Það er aldrei fyndið.

‹Stenst freistinguna...›

:O

‹... næstum því alveg.›

‹Leikur sér meira...›

۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞
۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞
۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞
۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞
۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞
۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞
۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞
۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞
۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞
۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞۞

۞۞

<>
{}
L7
FJ
JF
WMWMWMWM

Nei, hvur fjandinn! Velkominn!