Each day as I grow older,
The nights are getting colder.
Some day the sun will shine on me.
Ástina má tjá
með ýmsum hætti
En bara það að sjá
vildi, að ég mætti
hana fá.
Hún einasta kann
að gera úr mér mann.
Þegar villtum vísar mér leið,
vitinn þinn hái.
Og bjargar mér úr bráðri neyð,
bara þig ég þrái.
Heldur nett um háls þinn strýk.
hjartans örvast sláttur
Engum konum ertu lík
enda tapast máttur
Ætíð finn í öxlum þínum
undarlegan sálarfrið.
Hátt á loft með höndum mínum
hef ég þig og sný þar við.
Vodkað úr þér vinan rennur
vissulega upp í mig
Í æðum minum eldur brennur
ætíð mun ég elska þig.
Þetta er þráður vikunnar að þessu sinni...
Nú hverfur svart við hreina sýn
við hárið bjarta þitt.
því ei kvarta, þú ert mín
og þú átt hjarta mitt.
Ekkert fær því aftur breytt
ekki blær á kinn.
Án þín væri ekki neitt
aðeins gæruskinn.
Ég opnaði dyrnar og úti þú stóðst
úr augum þér hlýleikinn streymdi.
Af fegurð og gleði nú hugurinn hlóðst
ég hatri og sársauka gleymdi.
Faðminum opnum ég fagnandi tók
og fljótlega lágum við nakin
Yndislegt viðmót þitt unaðinn jók
ástin mun seint verða hrakin.
Í hjarta mér aftur nú friðinn ég finn
friðinn sem hafði ég glatað.
Birtistu aftur þá býð ég þér inn
bara að þú getir nú ratað.
Hvar ertu elskan mín?
Er ég kannski þín?
Ég leita þín út um allt
Æ mér er svo kalt
Ég þrái svo heitt þina lokka
að strjúka,
þinn vanga að leggja mér
við kinn,
kyssa varirnar heitar og barmin
þinn mjúka,
í þögulli bæn verð ég þinn.
Ekkert líkt sem áður varr,
ástin búinn, lélegt.
Allt var vá shit, meyjar marr,
mjög svo rosa gegt.
Ég elska að hamast á hrossum
og hömpa á básunum kýr
svo slumma ég slímblautum kossum
á slepjulegt trýni þitt, sýr.
Ástin mig nagar og nartar
nætur sem ilbjartan dag,
í hjartanu skelvingin skartar
skrælnaðan, unaðsins brag.
Hugurinn dreymandi dvelur
dæmdur í fjötranna band.
Ástraunir fangin oft felur
færðar í mylsnu og sand .
Dökkleytu augun þin Dymma
dreymandi horfi á þig,
er sórhríðin gnýstandi grimma
gólarðu lag fyir mig.
Á skottinu tignarleg týra,
trúföst og engu lík.
Fallega haddan min hýra,
hugprúða fallega tík.
Slíku hnossi er dýrlegt að hampa,
er að lokum þú glaður það hneppir
Ég hef í augunum sturlaðan glampa,
ég er ástfanginn af ykkur Sveppir.
Man ég þig pyttlan mín fríða
mjöður þinn ljúffengur er
glampandi vin bokkan blíða
braggóður vökvinn logs fer,
í gopuna á mér.
[b]xT[/b]
Dásamlega drósin mín
djúpu bláu augun þín,
tindra einsog trampólín
tær af æsku kátri
síðla er um sumarkvöld
sælleg börn í görðum völd
taka og með fuglafjöld
fylla loftið hlátri.
Hjarta mitt er hérumbil
hálft í sundur klofið
Ástin, hana ekki skil
allt mér virðist dofið.
er elska, þá kalla ég kjána,
klikkaða, algera bjána!
og heimska, óþroskaða, þvera
(en þó vil ég elskaður vera)
þú alltaf heillar ástin mig
og aldrei mun þér gleyma
ég dásama og dýrka þig
dýrð þín lýsir heima.