Skabbi hefur skökultönn
skakkur er víst Lappi
Vímus tefur boð og bönn
Barbi er vist tappi,
----------------------------------
Þettað eru öfugmæli kæru
vinir, og skáld jörfar,
kær kveðja!
Lappi, með lepp fyrir vinstra auga
sem í norður snýr
hvernig sem það snýr.
Lappi hann er leiður mjög,
lekur niður harður steinn.
Ekki á að strekkja stög,
stúlka nokkur heitir Sveinn.
Valin þjófur vítar lín
vötnin renna upp í mót,
ærnar að bónda gera grín,
grænn mun litur eins og sót.
Hefur kúla hornin tvö,
höfuð fuglar níu.
Fætur hestar flestir sjö,
fingur enginn tíu.
Ævareiður oft ég mun,
öskra þá á marga.
Heimskingjanna grannt í grun,
grunar nokkuð varga.
Uppi í lofti oft ég stend,
aldrei lít ég niður.
Næstum metri niðr'á lend,
og naumur er minn siður.
Kettir drekka koníak
kveða lömbin vísur,
hundur fer á færaskak
fögur mey, dregur ýsur.
Sefur vindur værukær
vöttnin renna upp í mót,
kálvur dansar mjúkt við mær
mölvast sær við fjörugrjót.
Löng eru hornin hundi á
hænur syngja vel í kór
fiskar negla lím á ljá
læknar stund'að moka flór.
Þjóðskáld lappi orðinn er,
ekki er því að leyna.
Þjóðskáld lappi orðinn er,
ekki er því að leyna.
Gamansamur gjarnan fer
að gilja skáldameyna.
Hefur Billi hökur þrjár
hengir sig við kúna
í svörum alltaf frekar fár
fer með vísu lúna.
Uppi er altaf neðst í niðri
norðast oft í suður.
Þurkatíð í votu viðri
væta drekkur kruður.
Æfinlega hlæa hross
hænur vindi blása.
yndæll þykir katta koss
kært er meðal lása.
Að drekka vatn er vinna hörð.
Vont er ber að tína.
Flæðir sjór um fjallaskörð
og fámennt er í Kína.
Þetta er þráður vikunnar....
Öfugmælin ömurleg
yrki ég víst sjaldan
viðbjóður og vond og treg
sem viðbeinsbrotin aldan.
Hraunið mjúka gagnast geit
grasið loftið klýfur.
Klaka stikki haldast heit
hross um djúpin svífur.
Fögur hefur ýsan hljóð
hreinleg gegnir nafni,
Holl er talin gosa glóð
og görn úr stolnum hrafni.
gáfaðari get ég ey
greint hér nokkurn Póa
heldur en lappa litla grei
ljóð á honum gróa
Skýin falla foldu af
fróð er sólin talinn.
Oft á sækir haninn haf
hænu sem er galinn.
Höfuð laus um götur gekk
grímuklæddur hundur.
Tíkar gjólan í hala hjekk,
á hana,þvílík undur.
Ég er lúmskur lygari,
laus við allar syndir,
öfugmæla yrkjari
eldinn sjaldan kyndir.
Ljós á sumrin lítið er
lauf á vorin detta.
Haustið nýjabrumið ber
og blóm að vetri spretta.