Ţá er fátt um fínan drátt
flokka gúrku tíđin
gulir rauđir grćnt og blátt
gapa blauđir, ó-sjálf-rátt
Ráđum okkur allveg sjálf
allir getum stjórnađ
Ef ég hefđi Kú og kálf
kćmi vísan bara hálf.
Hálf er klukkan, hálft er glas,
hálfur er ég sjálfur.
Á hálfri pönnu hálft er bras.
Ég hálfan miđa á í DAS.
Ţér finnst djók mitt ekki ćtt
aulahumor slakur
Nćrir ţig helst skíkast skćtt
skrítiđ hvađ ţér ţykir sćtt.
Hann sem níđir náungann
nýtur sinnar illsku
nefni einhver illt um hann
argur verđur grátur kann.
Viđ ţurfum kannski ađ flytja okkur yfir á Skammast í bundnu.
Kvikindiđ ei finnst mér flott
fíflalćti vera
Fíflaskapur fćlir brott
friđmćlumst og segjum gott.
Ţađ má ćtíđ ergjast hér
öskra hér og garga
Erfitt reynist Hlebba her
héđan eigi trölliđ fer.
Fer um okkur alla hér
er ţeir kíta saman.
hlewagastiR sá ađ sér,
sáttin góđa líkar mér.
Griđar stađ hér eigum enn
ćtíđ náum sáttum,
Fiflalćtin frá í denn
fara illa hér í menn.
Mönnum slatta til ég tel
tekna í byrjun kynna
Heilsteypta úr hópi vel
hina fyrir lítiđ sel
Selur upp og selur út
selstöđukaupmađur
Bull er stór á Baggalút
brćđur, fćriđ pabba kút!
Kúturinn minn komdu hér,
komdu og sestu niđur.
Staldra máttu stund hjá mér,
stilltur máttu lepja smér.
Smériđ fć mér fiskinn á
finnst ţađ bezti matur.
Kveiki svo á sjónvarpsskjá
og sýp á -vatni köldu blá-
Blár er himinn heiđur tćr
hreinn og laus viđ mengun
međan loftiđ ferska fćr
fólk hér lifir deyr og hlćr.
Hlátur víst ég hollan tel
hressir bćtir kćtir
Ódýrt fékk, á svipađ sel
seint má gleđi koma í hel
Helvíti á heljarţröm
Hrćđist okkur varla
Okkar tćpi-tungu kröm
túlkum aldrei framar söm
Söm er viđ sig Salka mín
sannur kennablómi.
Einhvern tíma, uppá grín,
inn ég lćđi mér til ţín.
Ţín er leiđin löng og ströng
lúiđ bakiđ réttu
trođast máttu moldargöng
mygluđ fúl og alltof ţröng.