Ég var að lesa ábendinguna um stuttar bækur, sem einhver var svo vinsamlegur að senda mér. Læt listann fljóta með svo aðrir geti notið. Svo ef þig vantar eitthvað stutt að lesa yfir í kaffitímanum:

Stuttar bækur

Fölskvalaus iðrun - eftir Árna Johnsen
Stjórnmálaflokkar sem ég á eftir að prófa - eftir Kristinn H. Gunnarsson
Tískuhandbók tölvunarfræðingsins
Framfarir í mannréttindamálum í Kína
Hlutir sem ég hef ekki efni á - eftir Björgúlf Thor Björgúlfsson
Villtu árin - eftir Geir H. Haarde
Hverngi halda skal formannssæti - eftir Össur Skarphéðinsson
Félagatal Framsóknarflokksins
Kúnstin að vera krúttlegur - eftir Gunnar Birgisson
Vinsælustu lögfræðingar landsins
Hvernig á að bjóða útlendinga velkomna - eftir Jón Magnússon
Úr fréttum inn á þing - eftir Ómar Ragnarsson
Hafarnauppskriftir - Náttúruverndarsamtök Íslands
Þingmannsárin - eftir Jón Sigurðsson
Það sem mér líkar í fari framsóknarmanna - eftir Steingrím J. Sigfússon

Ég skrifaði þessa bók. Hún er hálf blaðsíða að lengd, með stóru letri.

Svokölluð léttlestrarbók?

Já, þetta er tormelt efni þó stutt sé - fyrir markhópinn alla vega.

Hefur einhver hérna lesið bókina Musteririddarinn? var að spá í hvernig hún er. nenni ekki að lesa hana ef hún er einhver léleg Da Vinci Code eftirherma.

Ég fékk einmitt þennan lista í dag. Get ómögulega ákveðið hvað ég á að lesa.

Ég fór í Bóksöluna á þriðjudaginn og keypti mér bók um feminisma. Sú bók lenti efst á bókabunkanum á náttborðinu mínu. Sá bókabunki inniheldur eins og er fræðibók, þrjár skáldsögur, tvær ævisögur, ljóðabók og tvær eða þrjár barnabækur.

Já, það er nú eitt bækurnar á náttborðinu og bækurnar sem ég les. Náttborðsbækurnar eru einna helst orðnar vitnisburður um miklar áætlanir mínar í lestri frekar en raunverulegan lestur. Þær lesnu lenda uppi í hillu.

Á náttborðinu mínu eru þrjár ljóðabækur, tvær íslenskar og ein ensk, þrjár bækur sem verða að teljast sígildar heimsbókmenntir, tvær þeirra eru skáldsögur og ein sjálfsævisaga. Auk þessa er ein þrjátíu ára íslensk skáldsaga og ein bók sem er samantekt bréfa þekkts skálds.

Með allar þessar heimsbókmenntir og menningu í takinu enda ég síðan bara á að vera að lesa eldgamla vísindaskáldsögu.

Ég var að lesa stutt ágrip á ævi og lýðræðisbaráttu Aung Ég-man-ekki-hvað Suu Ég-man-ekki-hvað í Myanmar.

Aung-Sang Suu Kyi?

Já.
‹Ljómar upp›

Gjörsamlega datt úr mér helmingurinn af nafninu allt í einu...
‹Dæsir mæðulega og lítur út um gluggann›

og ég nennti ekki að fletta þessu upp aftur.
‹Roðnar óstjórnlega og borar annarri stórutánni ofan í gólfið›

Einhverra hluta vegna er þetta nafn brennt í huga mér um alla framtíð. Guðir mega vita af hverju. ‹Glottir eins og fífl›

Ég les allt, ég hef áhuga á öllu, en nú er ég að lesa Baggalút, eða það held ég....

Leit aðeins í Falsarann eftir Björn Th. Björnsson. Það rifjaðist upp fyrir mér hvurskonar torf þetta er. Hef bara ekki tíma til að lesa hana núna. Annars hafði ég gaman af henni er ég las hana um árið.

Ég hefi nýopnað Meistarann og Margarítu eftir Búlgakov. Hún byrjar skemmtilega.

Já... hey, það hlýtur að vera gaman að spila meistarann og drekka margarítu á meðan...
‹Glottir eins og fífl›

Mér finnst að við ættum að prófa það einhvern tíma! ‹Ljómar upp eins og tequila flaska í diskóljósum›

Slíkt spil gæti orðið afar skrautlegt en ekkert tequila takk, frekar margaritu því tequila smökkum vjer eigi. Auk þess er Meistarinn og Tequila ekki stuðlað.