Teiga bjórin vín er vont
vælir gamli krummo.
Hann er að sygla fyri Font
fæðulaus, en lummo.
[úbbassí... vitlaus þráður krummó sæll... Skabbi]
Teyga stórum sterkan bjór
stend í flórnum hjá þér
Þó minn skór sé mýkri en mór
má hann tóra á mér.
Mér er vísan væn sem flís
að vetri er gýs upp kuldinn.
Oft mér hrýs þó hugur, dís,
við hugverksprísarstuldinn.
Stolið hefur hrói refur
hagnað gefið frá sér
Ei mig tefur tussu þefur
telpan sefur hjá mér.Ljómar upp
Klám!
Mér er ekki annt um hrekki
eða blekkingarnar.
Ég á þér klekki, aumi rekki,
eftir drekkingarnar.
Drekking Arnars (er var barn)
í elfuhjarni köldu
ísakjarninn kuldagjarn
kældi tjarnaröldu.
Svona tækifæri lætur enginn ónotað...
Alda sogar, eykur tog
aukast logaglettur
svo í boga brúðarvog
býður vogaslettur.
Slettir mat á fallegt fat,
flatbrauð, skata, ketið.
Á mig gat ég át og sat,
ekkert frat var etið.
Ettu kúk úr úldnum búk
af eyðnisjúku fríki
krásir rjúka, finndu fjúk
fnyks úr spúkí líki.
Líkið máttu liggja brátt
og langan drátt fá sáttur.
Um miðja nátt hefst gaman grátt,
góður fláttaháttur.
Þegar Billi bilaði
barst ei millikomma
Farinn Lilli lifaði
látin gillitromma
Vantar ekki eitthvað svo þessi ágæta vísa geti kallast oddhenda?
Annars fínasta hringhenda.
(Jú, og næsta vísa á að hefjast á fláttaháttur.)
Eksjús mæ tipthrow bífor Brestur í óstöðvandi grát
Líkast til við lofnarspil
lifna gildir strengir
er í hylsins heita gil
hafna giljadrengir
Glottir eins og fífl
Fláttaháttur furðu sáttur
fjórar áttur núna hér,
einnar náttur mikill máttur
meyjardráttur góður er.
Glottir eins og fífl
Klám!
Er og var og vísan bar
visku, skarið kyrjar.
Ef ég bara ætti svar,
um það hvar allt byrjar.
Byrjað hefur reyndur refur
ráð að gefa fjandi snjöll.
Allt upp grefur, ekkert tefur
aldrei sefur þetta tröll.