Innanhúsa eltir mús,
aumur lúsakisi,
kattarfjandinn brýtur bús
býst við djúsaslysi.
(Því miður þá verður að hoppa yfir Skabba út af kattarfjandanum).
Inni í húsi á ég bús
og í krús því helli.
Þér ég djúsinn færi fús
ef færðu blús af elli.
Elliglöp og týrutöp,
tæra sköpun ljóða,
stuðlakröp og stjörnuhröp,
stundum nöpur hljóða.
Hljóða-ljóða fljóta fljóð
flóðið óða jók.
Gróður tróð og batt um blóð
á bróður fróðum tók.
Tóku séns og tróðu glens
Teitur, Bensi og Gunni
Aldei lens þeir óku Bens
yfir Jens og Unni.
Unnur brýtur skerjarskít,
skipin hvítu leka.
Máfur bítur músartít
milli spýtureka.
Rak upp vein og vakti Svein
(vorum seint að djamma).
Fékk svo bein og barði Stein
bjánann eina sanna.
(Því miður þá verður að hoppa yfir Skabba út af kattarfjandanum).
Inni í húsi á ég bús
og í krús því helli.
Þér ég djúsinn færi fús
ef færðu blús af elli.
Dettur á rassinn
Annars átta ég mig ekki á því hvaða Skabbi og Loki eru að bullaKlórar sér í höfðinu. Oddhenda þarf alls ekki að vera hringhent þó við skáldin höfum reynt að streða við það á þessum þræði.
Ég vitna í "Brag og ljóðstíl" Óskars Halldórssonar
"Oddhenda hefur rím langsetis eins og skáhenda en þar að auki endarím í fyrstu og þriðju línu:
Hrindum móð úr hyggju slóð,
hringa eikin skæra;
oddhent ljóð hið unga fljóð,
ætla eg þér að færa.
(Hallgrímur Pétursson)"
Þarna er sjálfur meistari Hallgrímur á ferð og gefur hér dæmi um oddhendu og leyfi ég mér að telja hann betri heimild en margt annað í þessum fræðum.
Annars á næsta vísa að byrja á "sanna".
[Kíktu á þetta hér... Skabbi]
Sannast það að þráðartað,
þolir bað og sápu,
margt er svað, óbrotið blað,
á bagga hraða glápu.
Birtir yfir kvæðaklif
karlinn lifir góður,
tók hann lyfin, skammtast skrif,
skelfur hrifinn, óður.
Óður fjandi fann í landi
að fjandans vandi gjarnan er
að kasta hlandi í strembnu strandi
standi andi fyrir þér.
Þér ég beygi fyrir, fleygi
fram mig hneygi djúpt,
þó ég sveigi, sveittur teygi,
sveinninn reigist ljúft.
Ljúft er gaman, gleðjumst saman
gleymum ama og sút
Ljót í framan lízt mér daman
leiðir taminn hrút.
Hrútsins punga hreppti gunga,
hrappur drungalegur,
henti þungum hníf í lunga,
hann með stungu vegur.
Veginn langa verða fangar
víst að ganga hinsta sinn.
Fyrir ranga hegðun hanga
heldur strangur dómurinn.
Dómur harður enginn arður
allur marður blár og sár
Fyrr enn varður vetur harður
verður garður kaldur sár.