Mykju dreifir margur bóndi´á túnin.
Þegar lifna’og lengjast grös,
lyftist á þeim brúnin.

Brúnin lyftist baugar núna sýnast.
Vér hér reynum vikhendu;
viljum eigi týnast.

[Fórum vér rétt að?]

Týnst í drykkju, tapað alveg minnið
Skeggbruna með vaknað var
víða á pung það sinnið

Hárrétt Fergesji

Sinnulaus í svima drekk ég meira,
klakalaus og kneyfið sprungt,
kann ei meir að heyra.

Heyrnarlausir heldur eigi viljum
ösla burt á ættarmót
er vér vísu þyljum.

Þylja vísur þankaglaðir drengir.
Þrávallt seiða þjóð og lýð
þessir kvæðastrengir.

Kvæðastrengi slít ég kvöld og daga
systir mín er sykursjúk
en það er önnur saga.

Sögu ef skal segja vik í hendu
út-hugsa þá orð á skjá
ýttu næst á „sendu"

Sendu mér nú súkkulaðibolla.
Hexiu við kakó kært
kann ég ekki að drolla.

Ég drolla alltaf dæmalaust um jólin
Fæ mér aftur á minn disk
og æpi á krakkafólin.

Fólin eru fjarska góð um tíðir.
Ef þau Grýla grípur í
hún gleypir þau um síðir.

Síðar brækur sokkaparið hylja
Fatapóker splæsir spil
Sprund og flíkur skilja

Skilja limir læradansa sætu
muna rakans munaðshól
og millilæravætu

Vætan fellur víðan himinn niður.
Mín vegna, um mannaból,
mætti vera friður.

Friður hlotnast fólki oft á kvöldin.
Þegar syfjan sígur á,
svefninn tekur völdin.

Völdin sumir sóa, verða óðir,
já ég voða vildi það
að væru allir góðir.

góðir menn það geta, sungið sálma
illir verða aleinir
enn í myrkri að fálma.

ég kann þetta reyndar ekki en er þetta ekki svona?

[Líklega eru „sungið sálma“ vottur af ofstuðlun... ekki viss þó ... Skabbi]

Góður matur, mjöður fylgir kaldur.
sannarlega saddur er
sæll ég enda staldur.