Stansaðu, því stöðin þín er hérna.
Gæta mun þín góði minn
geðug lestarþerna.
Þernunes er gata í Garðbænum
þar sem allir eiga hest
og einhvern slatta af hænum.
Hænum að þá hana sem að eru
góðir undaneldis til
eða á disk með peru.
Perufull mér finnst ég aldrei vera.
Ekki heldur áður fyrr,
og aldrei neytt hef stera. Pússar geislabauginn
Sterar eru stútfullir af krafi
Af þeim hef ég ekkert heyrt
illt frá nokkrum kjafti.
Kjafti mínum kann ég ekki að loka.
Upp hann ríf og út svo hefst
orðunum að moka.
Moka þarf ei mörgu undan Blesa.
Evertoinn einatt kemst
inn í tjald að lesa.
Lesa vil ég lífsbókina þína.
Áttu lukt og olíu?
Eða þarf að rýna?
Rýnt ég gæti í romsur eða kvæði
en á meðan ekki neitt
af mér skítugt þvæði.
Þvæði ég í þvottavélum Lansans,
einhver myndi eflaust þá
ótt segja til vansans.
Vansans finnst mér voðalega skrýtið
orð, en skil það ósköp vel,
ansi þó sé lítið.
Lítið er af lágfótum í borgum.
Á Hornströndum þær halda sig,
hvergi nærri sorgum.
Sorg og mæða, meiriháttar bömmer:
á Skódadruslu skrölti ég
en Skúli keyrir Hömmer.
Hömmerbílum hér er best að aka.
Þeir hoppa yfir holurnar
sem hina vilja saka.
Saka máttu mann um ýmsa glæpi,
ef þú bara segir satt.
Samt þig kannski dræpi.
Dræpi þig nú dróttkvætt hér að yrkja?
Það eflaust myndi allra hér
orðaforðann styrkja.
Styrkum bænda störf af hvurju tagi.
Kaupum aðeins íslenskt góss
í ekta kaupfélagi.
Kaupfélagi Króknesinga blæðir.
Ef þú kaupir ekki neitt
enginn þarna græðir.