Hann er ungur, lítill léttur,
letingi er hann nokkur.
Í hundafæði hann er réttur,
þessi helvítis drullusokkur.
Haltu kafti kúka dýr
kætir ei þín saurlykt
Kveðskapurinn rotinn rýr
rætið ljótt vísnafikt.
Alldrei birtist óvitlaus,
Offari hinn rjóði.
Æ hið nýja Ex-Bé kaus,
Offari vanfróði.
armur kann að iðka grobb
öllum leiðist maður
þegar hann vælir obbobbobb
enginn verður glaður
Vælir lítill vesæll maður,
verkjar þetta raus,
alldrei kátur, alldrei graður,
enda getulaus.
Á ég að segja eitthvað ljótt
við einhvern hinna?
Hmm... hugsar .... þú ert með rosa riðusótt
rass á milli kinna.
Róni er í raun og veru,
rindill sver og mjúkur.
Hlunkar sér á holdi beru
heimskur ver fársjúkur.
Þú ert morknað hunda hræ
Húmbaba minn sæli
Við þig segi,vesgú bæ
Vænt svo á þig æli
Birtist hérna rotin rotta
rakkar niður Húmbaba.
Skaufa Húmba skaltu totta
skeindu vel þann hálfapa.
Sko, loksins hljóp eitthvað líf í þetta.
hvurslags þykir heimskur mjög,
og hrikalega ljótur.
Ég forðast hann í hinnstu lög,
því helvítið vælir alltaf eins og einskis nýt, gatslitin, útjöskuð riðguð sög.
Þetta ætti að ergja Gimlé-djöful...
Krúttulega diskódís,
drottning leggjabera,
glæsilegur Gimlé rís,
garmur! - læt það vera.
Skabbi þú skítugi dóni
Sköllóti akfeiti róni
Forljóta svín
það er ekkert grín
Þeir verða ei heimkari á Fróni
Atómljóð um Nermal.
Nermal virðist vera algjört fífl.
Og þó.
Kannski er hann bara svona vitlaus.
Húmbaba tel heimskast dýr
hugsun sjaldan iðkar
varla orð hann undirbýr
aldrei heilan liðkar
Upprifinn með úldinn haus
Undar legur gæji
Drengurinn hann dug er laus
Djöflast oft á hræi
auma semur söngva hér
sjúkur lemur takka
varla kemur vit frá þér
vísu semur skakka.