Strekkist á mér stundum allt sem stúlka þráir.
Það sem blessuð daman dáir
dinglar hér og mikið gljáir.
Gljálífi og glæsikerrur, gullnir steinar,
Eðalvín og ungir sveinar,
-einmana í hjarta kveinar.
Kveina ég og kvarta hér um kvöldið svarta
hvergi finn ég framtíð bjarta
fátt hér gleður dapurt hjarta.
Hjartað ætti að hjara við ef hlærð þú kátur.
Hugarvíl og harmagrátur
hörfa ef þú borðar slátur.
Sláturtíðin hafin hér í heiðardalnum
liggja hér nú lömb í valnum
lekur blóð í vinslusalnum.
Salurinn er sóðalegur seint á haustin.
Fljótar hendur, furðusnjallar.
Flá og skera vanir kallar.
Kallar á mig kindin mín úr ketsúpunni:
Æ- ég bölva´-og- sveia -sí þér,
síðan mun ég standa í þér.
Þér að segja þori ég vart þurran kjaftinn
að hreyfa og því held ég þegi,
hér eftir og vart meir segi.
Segðu, heillin, hvaðeina sem hjartað sligar.
Austu úr koppi andans þegar,
ógnir stilltu hræðilegar.
Hræðilegir hrollsins draumar herða stálið.
Kynda ætla bræðslubálið
berst um fjörðinn mengað álið.
Álið góða, grátt og blítt nú græðir dalinn.
Fer hann einn um fjallasalinn,
furðulostinn kindasmalinn.
Kinda smalinn lengi leitar lands um grundir,
Upp til heiða, hömrum undir,
held ég og þú leita mundir.
Mundirðu eftir mjólkinni í morgunsárið?
Mjólkin tæra mýkir hárið,
meinhollt þykir hvíta tárið.
Tárið hvíta hefur fengið harða rýni.
Held ég fram í hálfu gríni:
Hvernig væri mjólk úr svíni?
Glæpa-smetti Gimlé hræðast gamal-menni
eitur talið er að renni
æðar um svo glyrnur brenni.
Bennur allt sem brenna má í bríma ástar.
Sama er mér hvað konan kostar,
kvenfólk smakkast líkt og ostar.
Fiskbúðin með fiskistöpp'og feiskna hnísu,
fullt er hús af hrárri lýsu,
og hellingur af smárri ýsu.
Ýsu kingir ungur maður o'ní maga.
Beinin vildi Benni naga,
búin er svo þessi saga.