Kossin sett į rjóša kinn
konu ljśfa fašma
kęrlikann ég finn
Vona aš žetta sé ekki ofurranglega kvešiš
Kossin sett į rjóša kinn
konu ljśfa fašma
kęrlikann ég finn
Vona aš žetta sé ekki ofurranglega kvešiš
Žessi og hin vķsan eru rangar. Rķmiš į aš vera eins og litirnir segja til ķ bullinu hér fyrir nešan.
Kossi smellt' į kinn
konu minnar vonu
Blossi bólgnar minn.
Kossin sett į rjóša kinn
konu ljśfa fašma
kęrlikann ég finn
Vona aš žetta sé ekki ofurranglega kvešiš
Žessi og hin vķsan eru rangar. Rķmiš į aš vera eins og litirnir segja til ķ bullinu hér fyrir nešan.
Kossi smellt' į kinn
konu minnar vonu
Blossi bólgnar minn.
Žetta er nś aldeilis fķnt....Góšar tilraunir Nermal minn og frįbęrar įbendingar frį okkar kęru Krossgötu varšandi rķmiš. Eina sem vantar upp į aš žrķskeytlan sé hér rétt kvešin er atkvęšafjöldinn. Til aš nį fram réttu stemmingunni skulu vera 3 braglišir meš 6 atkvęšum ķ hverri lķnu.
Kossi kinn į smelli
konu minna vona
blossi föt žį felli
.
Falli föt viš blossa
finna mį žį kinnar
kalla žar į kossa
.
Kossa spreš ei spörum
spenna-& gleši hennar
hnoss er heitum vörum
.
Jį! og aš ógleymdu...Kęri Skabbi minn Skrumari, žakka hlżleg orš og heišurinn
Varir mķnar męttu,
meyju, įsżnd Freyju,
farir hennar sęttu.
Žetta er einstaklega skemmtilegur hįttur.
Varir mķnar męttu,
meyju, įsżnd Freyju,
farir hennar sęttu.
Žetta er einstaklega skemmtilegur hįttur.
Sętta sig viš lķtiš
sefar žann sem gefur
bętt sjįf-skapar-vķtiš
.
Vķti fįir verja
vilja lesti hylja
lżtin sér af sverja
.
Vel gert Andžór og žakka žér fyrir.
Sverja mun ég minni
mętu sįlarglętu:
Verja heilbrigt sinni.
Ég verš aš segja aš mér finnst žetta afar heillandi bragform.
Ég ętla meira aš segja aš ganga svo langt aš spreyta mig į žessu, og vonast til žess aš gera mig ekki aš algjöru athlęgi. Skįldagyšjan er eitthvaš vķšsfjarri og žvķ fįtt annaš aš gera en lķta śt um gluggann og notast viš žaš sem fyrir augu ber.
Drjśpa óšum dropar
djśpa polla hjśpa
rjśpa nįlęgt ropar
Ropar gamall rumur
rennur vķn og brennur
sopa drakk öll sumur.
Óskar rauf vķst kešjuna žarna ofar.
Dęsir męšulega og lķtur śt um gluggann
Tefja, traušla, varla,
tępast sumir slępast
sefja konur karla
Slitnaši ekki kešjan žarna? Aš vķsu skil ég oršiš tefjar.
Tefja mį viš tįrin
Teyga fręndur mega
vefja af sér įrin
Ropa fullir fjįrar
Frįleitt mun žaš hįleitt
Skopast illir įrar
Karla sęmd ķ sįrum
sinnir ókunn kvinna
Harla ung aš įrum
Nęsta skeytla skal sumsé hefjast į “Įr-“ . . .
Skammast sķn yfir eigin heimsku og athugunarleysi varšandi kešjuna og bišst forlįts į enn einum mistökum sķnum
Įr sem aldir lķša
ętķš klikkar vor smķš
tįr um vanga skrķša
Villur fį mann karga.
Smķši sefjar ķ friši.
Syllur žarf aš sarga.