Já fyrst við erum að skálda um haustið, þá er smá útúrdúr hérna... kann einhver góða vísu um sláturgerð?

Yrkisefnin í kvöld eru:
1) Fastur liður: kynning á sjálfum sér
2) Bundnir og óbundnir stjórnmálaflokkar
3) Heimspeki haustsins
4) Matareitrun
5) Hálftóm eða hálffull glös

Þetta lífs á leiðum mér
lærist seint að fullu;
Of mörg þá ég borða ber
bláa fæ ég drullu.

Þessi er líka um matareitrun

Haustið það er hræðilegt
himinn kaldur, svartur
Yrki trauðlega og tregt
til hann verði aftur bjartur

Man ég hlátur man ég grátur,
mamma vambir saumar,
rolluskjátur, rautt er slátur,
risamör í laumar.

Er haustar geð mitt glaðnar við,
gróa andans laukar.
Löngu sumri gefi grið
góða haustið, þess ég bið.

Nú engist ég sundur og saman
með saursting og hvítur í framan
Ég get ekki riðið,
en gengið og skriðið.
Nú finnst Guði á himnum víst gaman.

Já eru menn komnir yfir í matareitrun... það er ljóta bölið, gullfoss og geysir og allt það... hafa einhverjir meira um það að segja?

Aumur verð af vondum mat
verkjar þá í maga
Ólgar maginn fúlt mitt frat
fretið þarf að laga.

Ég kveð ykkur núna. Skyldan kallar. En hef hugsað mér að koma betur undirbúinn á næsta hagyrðingamót.
Þessar vísur ykkar eru bráðsmellnar og skemmtilegar.
Gangi ykkur vel!

Haustið kemur sumar fer
hnýgur sól að sinni
sálar óró í mér er
sökkvir kynhvöt minni

Velkomnir Gísli og félagar... dálítið óhefðbundið frá ykkur... en það er nú í lagi fyrst það eruð þið...

Hálffullt glas af víni veitir
varma í skrokk og háls.
Hálftómt glasið hugann reitir
helst til reiðibáls.

Enn hafa menn tíma til að koma með vísur um fyrrnefnd yrkisefni:

1) kynning á sjálfum sér
2) Bundnir og óbundnir stjórnmálaflokkar
3) Heimspeki haustsins
4) Matareitrun

Svo er það aðalefni kvöldsins, hafa menn eitthvað um það að segja?
5) Hálftóm eða hálffull glös

Ullargoði klikkar ekki á því... kominn með eina vísu um glösin... meðan hinir eru að hugsa málið, láttu þér detta eitthvað skemmtilegt í hug...

Ef hefbundnir bræður væru
bragur okkar væri sár
Skammast myndu skáldin færu
skæla láta flæða tár.

Glasið fulla getur klárast
glas hálft þar á milli
Getur bæði glatt og tárast
og gætt mér dömu hylli

Flaskan mín er furðu létt,
full hún virtist áðan rétt;
ligg ég aleinn út' á stétt,
ekki virðist för mín slétt.

Óhefðbundinn er Gísli sá
Yrkir eins og belja
hælum Skrumara tærnar ei ná
svo stolt sitt verður að svelja

Oft mér sælu glasið gaf,
görótt bæð'og frómt,
híf'upp glasið, hressist skraf
hálffullt sem og tómt.