Mývatssveit er montinn hreppur.
Margur fuglinn ţađan skreppur.
Undan henni enginn sleppur.
Íslands er hún fótasveppur.
Hvađa konur kveđa
međ karlmannsnafn og mynd
títt á síđu téđa?
Telst ţađ ekki synd?
Í fjörunni í Viđarvík,
vex ein bláleit fjóla.
Angan hennar engu lík,
umber gras og njóla.
Jólabjórinn selst upp.
Upp má seljast allur bjór
okkar fyrir jólin.
Vífsins gerist vandi stór
velli yfir kjólinn.
Acesave er til lykta leitt.
Lauk svo ţjóđar fórninni
ađ Ólafur Ragnar brosti breitt
en botninn fauk úr stjórninni.
Samfylkingin sigri fagnar
sigur vann viđ Icesave dóm.
En allir hrćkja á Ólaf Ragnar
orđ hans reyndust tál og hjóm.
Samfylkingin dregur segl ađ hún.
Til suđurlanda stefnt er vinir kćrir
Viđ stjórnvöl höfum viđ hann Banka-Brún,
sem bjarta framtíđ okkur aftur fćrir.
Skeggapanum skömm er af
Skárri var hún grána.
Samjafnađar sauđa skraf
sér til kaus ţann bjána.
Ekki linnir afmćlis
uppáhaldi póa.
Runa streymir rangsćlis
rotinboru ţjóa.
Sigmundur Davíđ er dáđur.
Drótt hans berst gegn öfgum.
Engum hagsmunum háđur.
Hugsjónum fylgir göfgum.
Allir treysta Bjarna Ben.
Bjartsýnn loforđ gefur.
Stiklar yfir fjárhagsfen.
Fimur auđ sér vefur.
Steingríms treysta allir orđum.
E ess bésins versti fjandi.
Allt vill hafa upp á borđum..
Icesafesamning rak frá landi.
Kjötvinsla er kúnstug grein
krök af töfraţrautum.
Ţar menn breita hrút'í hrein
og hrossin verđ'ađ nautum.
Vantraustinu veifar Ţór
vitnar grimmt um stjónar feila.
Hann er ekki stubbur stór
en státar sig af tölla heila.
Kardinálar kusu
katólikum páfa.
Hvíta gáfu gusu.
(Greyiđ fékk ađ káfa.)
Trukkalessan tók í bekk,
tölvert fyrir Rósu
Vildi snćđa vetrardekk,
međ Waldorfi og sósu.
Fegurđ vorsins felst í hinu smáa:
fjólubláum krókus rísa úr sverđi.
Og flugan, ţessi kraftmikla og knáa,
kennir mér ađ lífiđ sé – og verđi.
Allt mitt traust ég legg á ljóđ
og lausavísur.
Ţví utangátta er íslensk ţjóđ
međ einkakrísur.