Sálarmorðum sinna þeir sem sjalla vernda,
eiturpillur út þeir senda
alveg sama hvar þær lenda.

Lenda í mörgu garpar góðir
gleðjast yfir unnum leik
Inn á velli mikið móðir
mörk inn hlaða stöndum keik.

Keikó þjáðist hvala mest:
Keikó fór til Eyja.
Við Noregsstrendur naut sín best
í næði til að deyja.

Deyja frændur, fé og grös,
falla í tímans róti.
Inn það fer um eina nös,
og út úr hinni á móti.

móti var en með er nú
mest allt bara grautarsoð
Á nú hef ég enga trú
aumingjanum Steingrím joð

Joðbætt vil ég éta salt
með jólagrautum.
Hinu sáldra út um allt
á aðalbrautum.

Aðalbrautum ökum við
eftir sérhvern dag.
Aldrey stundar fá þær frið
er flautu- hljómar -lag.

Lag er nú á Billa bil,
bjartar vonir vakna.
Æskufjörsins vænta vil,
vorbðanna sakna.

Sakna máttu siðarins og sólarinnar,
friðarins og ferðarinnar
framtíðar til hamingjunnar.

Hamingjan sanna hjálpi oss
hér er allt í rugli
á Hausastað er heljar kross
það hangir drottinn „like a boss“.

Boss mustanginn bestur er
bifreið fjósamansins
Öflugur sá fákur fer
fljótt um vegi landsins.

[i]Landsins mella látin er
ljótt er nú at tarna.
Var í frosti að bagsa ber
bjálfa lufsan,skvarna.

„Skvarna“ finnst mér skondið orð og skil það varla.
Þyki enda, held ég, harla
heimskur. Jafnvel meðal karla.

Karlinn alveg klumsa var
er köttinn sá að veiðum.
Og þegar kisi skottið skar
og skuðið undan bleiðum.

Bleyður landið byggja nú
frá Brjánslæk niðrað Flóa.
Huglausir með hálfa trú
heimsku fáum nóga.

Nóga visku hefur Valdi,
vitringurinn sá.
Út á bala hann tíu taldi
tíkur og mikið brá.

Bráðlega ég búi mínu bregða ætti.
Yrki þó af öllum mætti
undir þessum bragarhætti.

[b

Hætti öllu voli og víli
vor í lofti koma ráð.
Æfareiður köttinn kýli,
kaupi annan en sú náð.
[/b]