Akkúrat núna var ég að uppgötva að ég er ekki að deyja. A.m.k. ekki alveg í augnablikinu.

Ég er akkúrat núna mikið fegin að Huxi er ekkert að fara að deyja alveg strax, og velta því fyrir mér af hverju honum datt það í hug.

Skulum ekki tala um dauðann.

Annars ligg ég uppí sófa með teppi og kertaljós. Hlusta á rólega tónlist og borða harðfisk.

Ég er að forðast það af miklum móð að skrifa ritgerð. Hingað til hefur það gengið mjög vel.

Sjóða gúllassúpu fyrir morgundaginn.

Ég er að forðast flest það sem talist gæti mikilvægt. Það er sérgrein mín í lífinu.

Núna er ég að skrifa innlegg á þráðinn Hvað ertu að gera akkúrat núna?.

Ég er að hlusta á fárveikan son minn hrjóta eins og vélsög.

Ég er að óska þess að vera enn steinsofandi á koddanum mínum. ‹Geispar ógurlega.›

Hlátur er oss efstur í huga þessa stundina, og hefir hann brotizt fram, af ástæðum, er nefndar eru annars staðar.

Er að borða harðfisk og geispa.

Varla þó bæði í einu?

Bíða eftir að vekjaraklukkan hringi svo ég geti hætt að vera andvaka.

Smakka það. Horfa á bandaríkjaheppzkan ruðning. Huxa.

Ég er að íhuga hvort ég eigi að setja síðustu athugasemd mína á féssdótið eða sleppa því.

Ég er að vinna verkefni í ensku.

Ég er að hlakka til að sofa út í fyrramálið.

Hlýða á fyrirlestur í faraldsfræði.