Háskel liggur flotin milli fleina
fráskelinn er margur góður sveinn.
Hnjáskel illa marin eftir meyna
máske líka í hjarta stendur fleinn.

Ojæja ... of seinn!

nornin kom og næsta
sjúka klikaða.
næst mun sú svarta
norn slá þaug föstu rothöggin

Meyjarhofum mátti ef lag
maður bíða funda
Eyja klofum dátt um dag
daður líða, blunda

‹úff.. Hér var ekki það sem var sagt, öllu heldur það sem var ósagt látið›

‹ lagar örlítið til að forða sér frá algerri smán›

Blunda vil ég beinn með þér,
og bíða dagsins lengi,
Ef þú vilt það aftra mér,
mig ég af vensæmd hengi.

Hér ei losa á Línu takið
læt ég heldur annað bíða
svo legg ég hana bar´'a bakið
bandvitlaus og fer að ríða.

Obb,,Ooh .Obb nammi gott,

ríða eins og reyndur kall
rosa er ég svangur
graður stökk með gamalt mall
geysilega langur

Hvaðan í andskotanum fekkstu þessa "losa byrjun"? Þarftu ekki að fara að losa?

Hér er gott að raða rétt,
rækalls stöfum inn.
Best að setja nokkuð nett,
neðri helminginn.

Mikið rétt Vímus! Búinn að laga.vitleisuna,. lappi

Helminginn af hangilæri
helst ég borða vil í kvöld
og sviða kjamma frænku færi
fögnuð veita henni köld.

Köld og ljót var kveðja hans,
hvers á ég að gjalda.
Líkist ömmu andskotans,
aldrei komast skal til manns.

Mannsins lund er ljót að gerð
lygin, heimsk og dimm
Undirförul, einskisverð,
eigingjörn og grimm.

Grimmur heimur glötuð jörð
grá er veröld hlandsins,
Rollur gera rofabörð
ræna gróðri landsins.

Landins gæðum lifi nú á,
og líkar bara vel,
Þaðan hef ég fljóðin frá,
og fæ í hárið gel.

Landsins forni ógnar fjandi
fyllir allar víkur hér.
Katla gýs með bál og brandi
brösótt þettað sínist mér.

Alt saman helvítis lígi auðvitað.,
Of seinn,.

Gel í hárið glaður set
greiði svo í píku.
fer í bæinn kaupi ket
krásir mjög af slíku.

Gelið ber á sköllótt skinn
skánar ekki greiðsla
hérna vill ein hnöttótt minn
heljarliminn beizla

Of seinn.

Of seinn,
Beisla vil ek gandinn Bleik
brösótt verður ferðalag
þvi gamla Skjóna virðist veik,
veiktistí bara nún'í dag.

Skratti skítt, því gamla Skjóna er góður hrosshestur, segi ég
hef samt ekkert vit á hrossum.

slíkum vísum slöttólfar
slengja upp í flýti
finnst mér að þeir forkólfar
fúlum ljóðum skíti.

Skítur klaufans kemur ört
klæmst við dömur ríkar
Karl hér semur kvæðin björt
kúk minn ekki líkar.