Krjúpa allir við altarið.
aflausn synda bíða.
Halda að það gerist sem gígarið,
gegnum kroppa líða.
Líða drengur dagur nótt
drifhvít fjöllinn verða
Vetur kóngur kemur fljótt
Krondors prins mun herða
Herða mun ég huga minn
hugsanir góðar sendi.
Ríki mun stjórna strákurinn
af styrkri kóngahendi.
galdramennsku gef ég í
gífurlegan skít
sem flaska eftir fyllerí
fölsk og einskis nýt
tagi ýmsu tott er af
tel þó pottþétt best
fyrst hné og skolta guð mér gaf
að gefa þau sem flest
Flest í heimi fallvöltum
fæst gegn vægu gjaldi
Meyju seldi manngöltum
morð á vafrans tjaldi
Í gleri kúptu geymi vott
gleðivökvann hlýja
flösku tæmi, feyki gott
fá vil aðra nýja
Nýjan sjáum svanna hér
sveinninn lofar góðu
Drjúpa kvæði sem kokkað smér
kann víst bragsins sjóðu.
Sjóða orðin saman má
sætan gerir pakka
fyrstur yrðir freðhug á
fyrir hólið þakka
þakkar pakkið naumast neitt
nýtir flýtirétti
flakkar hjakkar þýið þreytt
þetta réttast frétti
Fréttir góðar færi þér
flestum öðrum betri,
að tíðin verður hermi hér
hlí á næsta vetri.
um vetur næsta vinur minn
vil ég ekki frétta
það er þessi ljúfurinn
sem þörf er af að létta
létta má nú lávarðinn
látlaust, jafnvel betur
sæll er ávallt soldátinn
sumar, haust, vor, vetur
Vetur þennan vappa hnátur
vondir gerast siðir drengja
telpur allar takí slátur
títt og ótt í losun þvengja
Vetur kom og vetur tók
vænlegt grasið, dáið.
Kuldahalann Kári skók
kátur mjög við lokastráið.
(Of sein auðvitað)
Þvengur minn er þröngur mjög
þrýstir börmum saman.
Hann er eins og hörarstög
hálfklipptur að framan.
Framan á barminn festi mig
með fálmurum tveim
augun næstum út um sig
aldrei fer ég heim
Heimskir menn víst heima sitja, hundar gelta
pilsfaldinn oft piltar elta
pabbar út úr rúmum velta.